opoe Feij, 'maar geen jodenblub, hoor!' We
wisten niet wat het was...
In de Sint Jacobsstraat was Meulmeester.
Radio, televisie en 'witgoed' weliswaar,
maar ook 'gramofoonplaten'. Het stond ja
ren met één 'm' op de gevel. De meeste
in de etalage uitgestalde langspeelpla
ten hadden een John Woodhouse, Willy
Alberti, Koninklijke Militaire Kapel afdronk.
Prachtige muziek, natuurlijk, maar niet
de muziek waarmee je je identificeerde.
Die kwam je op een uitzondering na bij
Meulmeester niet tegen. In mijn beleving
stond de elpee Introspection van Thijs van
Leer (ook prachtig natuurlijk) ooit een jaar
in de etalage. Op enig moment was de 'pla-
tenbar' naar boven verplaatst en je had al
een barricade genomen als je de winkel
was ingelopen, langs stofzuigers en centri
fuges.
Luisterend, de bakelieten hoorns aan je
oren, herinner ik me de vrouw van de win
kel met een coltrui, spelend met de bal
pen rond haar nek. Alsof er wachtenden
waren, werd de naald zonder gevoel reeds
na een minuut op een volgende track ge
zet: de armlift op, de arm verschuiven, en
pats, neer die lift. Hoewel het weinige geld
in je zak brandde, stimuleerde het niet tot
aankoop. Hup, de trap af en weg, haastig
langs het niet begrijpende personeel bij
het witgoed. Nee, liefdevoller denk ik dan
terug aan het platenbarretje bij Van der
Meer aan de Walstraat, waar Liesbeth be
greep dat jongeren van na de rock roll
een andere benadering vroegen. Er waren
bij Van der Meer zelfs bluesplaten te koop.
Mijn broer kocht Muddy Waters sings Big
De Ijsbeer: Vlissingse jongeren aan de
snackbartafel met 'Ko Ijsbeer', ca. 1967.
Wie zich herkent, meldt het aan de
redactie?
(Fotocollectie Mary Beije-Koetsenruijter)
Bill Broonzy. En Carmen McRae met Dave
Brubeck in It's a raggy waltz, voor mij nog
onverslijtbare platen.
Een blik in de toonkamer
De Vlissingse beelden van Herman Bis
schop kon je sinds de jaren negentig op an
sichtkaart vinden bij Kloeg Antiek, die ver
der in rookwaar handelde. Ansichten waren
er goedkoop, maar ook onwillig gekruld
door de langdurige blootstelling aan weers
omstandigheden. Van oudsher kon je van
alles in de Sint Jacobsstraat kopen: hoe
den, petten en damescorsetten, drop om
te snoepen en pillen om te poepen, zou je
kunnen zeggen naar Sinkel, van het rijmpje
van de winkel, maar echt, kousen, sokken,
wol, tabak, brood, vlees, verf, bolussen,
een horloge... en passant ging je nog naar
kapper Ter Poorten.
Een verzamelpunt voor de opgroeiende
jeugd uit vervlogen tijd was Automatiek
Hap, van Van Vessem, op nummer 31. Van
een gezin uit de Lepelstraat in de 'fifties',
noteerde ik dat de 'beste nasiballen van
Vlissingen' daar te koop waren. Een jaren
vijftig getegelde kille hal als keer- of hang
punt in het looprondje met warme kroket
ten en koude slaatjes achter de beglaasde
klepjes. In mijn herinnering raakte Hap na
Van Vessem nog in verval. Later opende
daar Clarijs Schoenen.
Een paar keer dook ik binnen bij Magazijn
Hefa, de winkel van Herman Fastenau. Ik
weet ineens weer dat je om de middelste
etalage heen kon lopen. Bij de Hefa was
van alles te koop, maar in de PZC adver-
6
Den Spiegel
