Een modern droogdok voor
een moderne haven
Het dokje van Perry in internationaal perspectief
Peter van Druenen
In Vlissingen wordt al sinds mensenheugenis
gebouwd, gebroken, opnieuw gebouwd, weer
gebroken en weer opnieuw gebouwd. Ook in
het huidige tijdsgewricht. Complete stadsdelen
worden met de grond gelijk gemaakt om plaats
te maken voor nieuwe complete stadsdelen die
waarschijnlijk over een halve eeuw hetzelfde
lot te wachten staat. Het heeft Vlissingen in de
loop der eeuwen geen vooraanstaande plaats
bezorgd op de lijst met meest monumentale ste
den van Nederland, maar heeft wel veel
dynamiek gebracht. Of alle plannen kunnen
worden opgeborgen in het dossier 'Wijze
besluiten', zal de geschiedenis leren.
Positief is in ieder geval dat er de laatste ja
ren een verplichting is om tijdens en na de
sloop eerst te kijken of er nog iets van de
geschiedenis van de stad is terug te vinden.
Dat levert veel moois op en leidt er zelfs
toe dat er restanten van het oude Vlissingen
in hun oorspronkelijke glorie worden her
steld. Dat zal niet zo zijn met de zestien-
de-eeuwse straat die eerder dit jaar onder
de Breewaterstraat en de Slijkstraat werd
ontdekt. De huizen liggen te diep en op de
betreffende grond moeten nieuwbouwpro
jecten verrijzen.
Een glansrijker rol is weggelegd voor een
andere opgraving: het Dokje van Perry.
Over dit dokje, dat als het oudste droog
dok van Nederland wordt beschouwd, is
al vaak en soms zelfs uitputtend geschre
ven. We weten veel over de bouw tussen
1704 en 1705, de financiering, het gebruik
in de eerste helft van de achttiende eeuw,
het in verval raken daarna, de restauratie
in de negentiende eeuw en het compleet
onder de grond schoffelen in de jaren ze
ventig van de vorige eeuw omdat de N.V.
Restauratiewerkzaamheden aan
het dokje van Perry, april 2011.
(Collectie Peter van Druenen)
Juli 2011
19
