voor, maar liet nadrukkelijk de redactie de
len in de eer. Dit geeft helder de sfeer weer
waarin wij als redactie altijd hebben ge
werkt. Jan zei vaak: dit is niet alleen goed
werken, we zijn ook een vriendenclub.
De vergadering in juni moest hij afzeggen,
maar hij was nog wel duidelijk aanwezig op
de achtergrond: hij had de agenda gemaakt
en telefonisch zijn zaken doorgegeven.
De redactievergadering voor het nummer
dat voor u ligt moet nog plaatsvinden op
het moment dat dit artikel wordt geschre
ven. Het zal ongetwijfeld erg leeg zijn zon
der Jan.
Wat Jan een bijzondere eindredacteur
maakte, was zijn brede interesse in cul
tuur, geschiedenis, postzegels en niet in het
minst zijn doorzetten als het ging om arti
kelen voor Den Spiegel. Menigeen is op een
receptie, opening van een tentoonstelling
of andere gelegenheid benaderd een artikel
te leveren voor het blad. Kritisch was hij
ook. Tenslotte hadden we met Den Spiegel
een zeker niveau bereikt!
Daarnaast was hij zelf ook vaardig met de
pen. Zijn artikelen zijn vlot geschreven en
hij wist altijd wat passende citaten te vin
den. Mooie uitspraken verzamelde hij trou
wens in aantekenboekjes en agenda's: kon
den altijd van pas komen.
Vanaf dat Jan ziek werd, heeft hij zijn ziek
teproces nooit verborgen gehouden. Hij
stuurde berichten naar 'Lieve vriendinnen
en vrienden' en gaf de laatste stand van za
ken door. Toen hij uitbehandeld bleek, was
dat een harde dreun. Toch ging hij dapper
door alles te doen wat hij nog kon, zelfstan
dig. Meeleven mocht, telefoontjes, bezoek,
kaartjes, het was allemaal zeer welkom.
Een arm als ondersteuning liever niet.
Zolang hij zelf kon, moest je hem laten.
Een van zijn initiatieven dit jaar was de
oprichting van de Stichting Jan Hintzen
Publicatiefonds, die uitgaven over de locale
geschiedenis van Vlissingen en de post-
historie van Nederland en de Overzeese
Gebiedsdelen mogelijk wil gaan maken.
Broer Piet, moeder Hintzen en Jan (r), Sint
Jacobsstraat, ca 1938.
(Foto Erven Jan Hintzen)
Op zaterdag 30 juli ging Jan naar hospice
Het Ciarahofje in Goes. Ook dat meldde hij
ons, samen met een zeer indrukwekkende
afscheidsbrief.
Mensen hebben mensen nodig, dat was de
draad in het leven van Jan. Je leeft met an
deren omdat mensen elkaar nodig hebben.
Op zondag 7 augustus overleed Jan, die
zoals Henk Feij zei, één en al Vlissingen
ademde, in Goes. (Henk is auteur van
meerdere zeer Vlissingse artikelen in Den
Spiegel en al heel lang, met zijn gezin be
vriend met Jan.)
Vrijdag 12 augustus hebben wij Jan Hintzen
herdacht in de Sint Jacobskerk en afscheid
genomen. Het was een bijeenkomst waar
ieder Jan in herkende.
Een waardig afscheid van een goede
vriend.
4
Den Spiegel
