natuurlijk ook aardig om van een periode
gewoon eens wat te kijken en te zien wat
er aan verrassingen naar boven komt. Dat
kan nog steeds per computer.
We lopen naar beneden, naar het depot en
daar laat Anton de bakken zien die vroeger
boven stonden. Voordat hij er erg in heeft,
zijn we aan het snuffelen. Hoe goed foto's
ook per computer te zien zijn, een echt
exemplaar in je handen voelt anders.
Anton kent de afbeeldingen, maar kijkt
er nog steeds graag naar. Dan laat hij me
een kast zien met allemaal doosjes. 'Zitten
daar negatieven in?' vraag ik argeloos. Hij
pakt een doosje uit de kast, doet het open
met handschoenen aan en laat een be
roete glasplaat zien. 'In zekere zin zijn dit
de negatieven' zegt hij droog. Hij houdt
een exemplaar tegen het licht en ik zie een
schip verschijnen. 'Dit zijn allemaal foto's',
wijst hij op de vierkante meters met doos
jes. 'Deze zijn van scheepswerf De Schelde,
die daar komen bij fotograaf Dert vandaan.'
Anton heeft een voorliefde voor die foto's.
'Ik kan niet precies verklaren waarom,
maar de foto's van Dert hebben wat. Hij
heeft Vlissingen gefotografeerd zoals het
was. In elk geval zoals ik het me herinner.'
Ter ere van zijn afscheid hebben zijn col
lega's hem gevraagd een tentoonstelling
samen te stellen. Anton heeft als thema
de jaren 50 en 60 gekozen. 'Dat was mijn
kindertijd. Veel is verdwenen, maar op
de foto's is nog wel wat terug te vinden:
Gewone dingen, de straat waar ik altijd
doorheen liep, de Noordstraat. Die straat
liep parallel aan de Spuistraat, naar de
Coosje Buskenstraat. Alles is afgebroken,
maar hier zie je de huizen nog.' Het is een
straatje zoals je ze in oude films tegen
komt. Verder is er een foto van de achter
kant van de huizen, die is genomen vanaf
de Spuistraat. Een mooi beeld, niet alleen
de achterkant van de huizen, ook het weg
rijden van een fietser en een auto, eigen
lijk een beeld van wat geweest is. Er zijn
foto's te zien van cafés met mensen in hun
goede goed. We zoeken naar de verhalen
van de foto's. Anton vertelt: 'Deze foto is
in het café Chez Annie genomen en die
foto's zijn ter ere van een bijzondere ge
legenheid gemaakt. Kijk, daar hangen
kerstklokken en het is vijf voor twaalf op
die klok. Waarschijnlijk ging het om ou
dejaarsavond. De kleding, de kapsels, de
aankleding van de tafeltjes, het schetst een
tijdsbeeld. Op een foto staan bakkerskarren
met de broodbezorgers, die zag je vroeger
overal op straat. De foto's roepen beelden
op uit onze kindertijd. Anton is nu een wat
oudere man met grijzend haar, een baard
en veel humor. Hoe zou hij er in de jaren
vijftig en zestig hebben uitgezien? Gelukkig
heeft hij zichzelf een plaatsje gegeven in
het voetbalteam. Een leuke vrolijke jongen
met een grote bos haar. Ik geloof het met
een.
Hij weet wat er op de foto's staat. Kijk, die
man die daar aan de kraan bij de Schelde
werkt was Pierre van der Schraaf, een
goede voetballer. Later op een foto over
voetbal wijst Anton hem weer aan, Van
der Schraaf duikt als een echte Vlissinger
steeds op.
Grappig om te zien zijn de spectaculaire
momenten: Een automobilist vergat zijn
handrem te gebruiken, waardoor de auto
de Leeuwentrap af glijdt en halverwege
blijft hangen. De fotograaf legt het merk
waardige beeld vast. Een vastgelopen
schip dat bijna tegen de boulevard aanligt,
wordt eveneens gefotografeerd. Het valt op
dat er overal mensen op straat lopen, als
vervoersmiddelen slechts een enkele fiets
en een enkele auto. Tegelijkertijd heerst er
een rustige sfeer. De Nieuwendijk, de ste
nen urinebakken, de viskar. Je hoort de
vrouwen met hun schelle stem bijna roe
pen: Scharretjoel!
Anton Tanghe blijft als vrijwilliger een aan
tal klussen doen voor het archief. Zo kan
hij gelijkertijd zijn kennis overdragen, want
de meeste afbeeldingen zijn door zijn han
den gegaan. Van de 46.497 foto's heeft
Anton er 37.968 ingevoerd, van de 6.106
prentbriefkaarten 6.070 en van de 1.990
dia's kent de fotodocumentalist er 1.842.
30
Den Spiegel
