enkele jaren in Terneuzen. Op 25 mei 1921
vestigde hij zich weer in Vlissingen aan de
Aagje Dekenstraat 101. Wegens verhuizing
naar de Hogeweg 175 verkocht hij die wo
ning op 1 september 1923 aan Bakker.
Café Boschweg
Met de overname van het café begon een
periode van 16 jaar waarin Clowting en zijn
vrouw de zaak runden. Blijkbaar voldeed
het interieur hen niet, na afloop van het sei
zoen 1924 diende Clowting bij B W een
aanvraag in voor een interne verbouwing.
Die werd hem vlot verleend. Ook werd de
naam gewijzigd in Café Boschweg, men
kon er zwak alcoholische drank en andere
versnaperingen kopen.
In de loop der jaren werd de zaak een be
grip voor veel Vlissingers. Als je zei: "ik ga
naar Clowting", dan wist iedereen waar je
het over had.
De zaak was eenvoudig ingericht, een ge
lagkamer met daarachter een kamer met
keuken, vanuit die kamer stond men zo
achter de tapkast. Op de tapkast stonden
enkele glazen vitrines met daarin repen
Kwattachocolade, pepermunt en dergelijke.
Verder stonden er enkele tafels, stoelen en
een biljart. In de vloer van de gelagkamer
zat een luik naar een kelder. Daar werd de
voorraad drank opgeborgen, die meestal
door de firma De Vlieger werd geleverd.
Het echtpaar exploiteerde een seizoensbe-
drijf, 's winters ging de zaak dicht en ver
diende Clowting op andere manieren zijn
brood. Clit een vergadering van de IJsclub
Vlissingen in 1929 valt op te maken, dat
hij onder andere tijdens schaatsperiodes de
koek en zopie verzorgde.
Ieder jaar werd de zaak in de lente her
opend. Via een advertentie werd het pu
bliek daar attent op gemaakt en gedurende
het seizoen werd ook nog een aantal keren
geadverteerd. Er werd dan gewezen op het
gezellige zitje in de tuin of veranda. Om te
voorkomen, dat ouders hun kind de hele
dag in de speeltuin dumpten, moest daar
voor tien cent worden betaald. Ze kregen
dan wel een consumptie en er was toezicht.
Vooral in 1932 en 1933 werd door Clowting
veel geadverteerd. Dat werd misschien ver
oorzaakt door de crisisomstandigheden of
plannen van de KLM om op het vliegveld
een restaurant te gaan exploiteren wat con
currentie betekende. Het KLM-restaurant
werd op 8 juni 1933 geopend.
Bezoekers
Café Boschweg was geen viersterren zaak,
het publiek bestond voor het grootste deel
uit gewone mensen. De beter gesitueer
de Vlissingers kon men aantreffen op de
terrassen van Britannia, Strandhotel en
Noordzeeboulevard.
In het weekend was het bij Clowting het
drukst, dan waren de mensen vrij en gin
gen er in de omgeving op uit: Vlissingers
en Souburgers. Het vliegveld was een grote
trekpleister, men keek naar aankomende
en vertrekkende vliegtuigen of naar vlieg-
demonstraties.
De schrijver van dit artikel kan uit erva
ring spreken: in mijn jeugd ging ik 's zo
mers zondagsmiddags nogal eens met mijn
ouders naar de Boschweg. Eerst werd een
bezoek aan de Noorderbegraafplaats ge
bracht. Terwijl mijn ouders de graven van
familie bezochten, zat ik als een soort voor
oefening op de kettingen van de graven te
schommelen. Daarna volgde het hoogte
punt: Clowting, daar kreeg ik limonade en
mocht naar de speeltuin. Bij vertrek koch
ten mijn ouders nog een chocoladereep en
mocht ik even bij de papegaaienkooi kij
ken, mijn dag kon daarna niet meer stuk.
Andere bezoekers hebben ook goede herin
neringen: de heer Goozen uit Souburg leer
de bij Clowting biljarten en keek naar het
voetballen op het vliegveld. Hij herinnert
zich dat de doelpalen werden weggehaald
als een vliegtuig ging opstijgen of landen.
Mevrouw Jonkheer bezocht het café vaak
met haar vader, die vertegenwoordiger was
bij drankenfirma De Vlieger, ze kreeg dan
Fosco, een soort chocomel. Zij ging ook
met haar school naar de speeltuin, soms
hadden ze dan last van vliegen, dat kwam
door de boerderijen in de omgeving.
Voor mevrouw Bliek was Clowting een uitje
waar ze met plezier aan terugdenkt. Ook zij
April 2012
27
