schriften komen niet voor in het boek van
P.K. Dommisse. De zerken zouden dan ge
vonden kunnen zijn bij de latere restauratie
in de jaren zeventig, door de archeologen
meegenomen en vervolgens op het terrein
van het Stedelijk Museum gedeponeerd.
Omdat niemand toen de moeite had ge
daan om de teksten te transcriberen, bleef
het kerkbestuur hiervan waarschijnlijk on
wetend. Het was archeologisch materiaal,
meer niet. Er is helaas nooit iets mee ge
daan. Laten we hopen dat dit alsnog ge
beurt. Het is de moeite waard.
Verdwenen zerken uit het voormalig
Stedelijk Museum
In het voormalig Stedelijk Museum aan het
Bellamypark stonden vroeger ook enkele
zeer oude zerken, in de jaren zestig in de
zogenaamde 'stenen kamer' netjes ten
toongesteld samen met wat gevelstenen
en ornamenten. Ik kan me niet alles meer
herinneren. Wat ik me nog wel heel goed
herinner, is een fraaie voorreformatorische
zerk van bescheiden formaat met twee
nonnen er op, met een gotisch randschrift.
Ik heb die steen meermalen bewonderd,
wanneer ik als kind met mijn vader een
bezoek aan het museum bracht. Volgens
het bijschrift kwam die steen uit een kel
der van een huis in de Beursstraat, waar
een klooster zou hebben gestaan. Als jaar
tal werd 1572 vermeld. Achteraf bleek dat
jaartal foutief te zijn. Bij een bezoek aan
het maritiem muZEEum miste ik die steen.
Hij was niet meer tentoongesteld. Navraag
leverde me niks op. Ik vond dat erg jam
mer. Niemand wist waar de steen gebleven
was. Ook niet in het depot. Hij was gewoon
zoek. Maar ik heb een goed geheugen en
ik wist dat ik hem had gezien, al was dat
lang geleden. In de laatste decennia had ik
hem in het museum aan het Bellamypark
ook al niet meer gezien. Er verdwenen
steeds meer spullen naar de zolder of naar
de kelder. Tijdens de verhuizing van het
Bellamypark naar het Lampsinshuis aan de
Nieuwendijk werden er herhaaldelijk dingen
verkocht, of weggegeven. Vaak om de kos
ten te dekken van het nieuwe muZEEum.
Soms werden er dingen aan de oorspronke
lijke eigenaren teruggegeven, als die nog te
achterhalen waren. Ik belde het muZEEum
op een gegeven moment op met de vraag
wat er met die grafzerk van die nonnen was
gebeurd. Daar kwam geen duidelijk ant
woord op. Ik vond ook niets op Internet. Op
een enkele interieurfoto van het Stedelijk
Museum uit de jaren zestig of zeventig is
die zerk te zien tegen de muur in de gang.
Toen was die stenen kamer er zeker al niet
meer. Er moeten toen ook nog belangrijke
zestiende- en zeventiende-eeuwse zerken
uit de Sint Jacobskerk hebben gelegen.
Een aantal is na de brand van 1911 aan
het museum geschonken. Beter was ge
weest dat de hele collectie van het Stedelijk
Museum bewaard was gebleven met een
apart maritiem gedeelte. Vlissingen is meer
dan alleen maar maritiem. Er zou eigenlijk
weer een Oudheidskamer moeten komen.
Ik heb in het gemeentelijk archief nog ge
zocht naar een lijst van de oude inventa
ris van het voormalig Stedelijk Museum.
Ik vond daar nog een inventarislijst van
de voormalige Oudheidskamer, op het
eind van de negentiende eeuw gevestigd
in de Gevangentoren. Daarin wordt mel
ding gemaakt van twee voorreformato
rische grafzerken. Overigens moeten dit
de opgegraven grafzerken zijn geweest,
waarover Willem van der Os zich in 1889
beijverde om ze in Vlissingen te houden,
toen de gemeenteraad ze aan het Zeeuws
Genootschap in Middelburg wilde schenken
Den Spiegel, april 2002, blz. 13 en 14).
Willem van de Os was de oprichter van de
Oudheidskamer in Vlissingen, die in 1890
werd geopend. Hier volgt de beschrijving.
Nr. 1.
Een zerk, waarop een pater uitgehouwen
staat. Het opschrift is zo uitgesleten, dat
het onleesbaar is. Afkomstig uit een kerk of
klooster. No. 193 O.V. Gem. Vliss.
Nr. 2.
Een zerk, waarop twee nonnen staan af
gebeeld. Het opschrift luidt: "Hier licht
begraven suster Maiken van Ockerhoudt
costerin(n)e die starf den XI January XVc
Oktober 2012
17
