/<J
y aura a/axaau y/t/ie/'/ t fay/jamais zjfaz.
/r/.
De voor Vlissingen belangrijke artikelen uit het Verdrag van Den Haag:
(13) De stad en haven van Vlissingen zal zowel in vredes- als in oorlogstijd uitsluitend met Frans
garnizoen zijn bezet, tot zolang daaromtrent anders overeengekomen zal zijn.
(14) De haven van Vlissingen zal met alle vrijheid voor de beide volken gemeen zijn; het gebruik
daarvan zal door een tussen contracterende partijen overeen te komen reglement bepaald worden,
hetwelk als aanhangsel aan dit traktaat gehecht zal worden. (Bron: Archives Nationales, Parijs)
//tZ/'/i t/WaAii/tiSi' a'ja yAt/if t
f/n-r.v-/rytwyu- Af ezy/t// 'm t'tvS' trfsp/"*'
A i Jj/A j lA A A SA frl fWA AAA/AAA /7At~l' IilZlSA.ii
M ski JA cAi't/*; saw uSAtfA iA,-r„ t>riA,u/<j a aaja
AJiMZ AA, A VA/AA A.//?A A',' y/iAA'ZAlW A 'Aj./j.Aa/a/J'/aS, /ffAAA-/
.,ieta ,>//.1A/ai i/AAyjyWAJjAJl/ ,7A A y/AAvAJ/Z Z/,AaV,
Vlissingen voor de toekomstige ondergang
van Engeland. Het bezit van het stadje met
nog geen zesduizend inwoners was volgens
hem van een grotere waarde dan tien
jarige overwinningen en twintig gewonnen
veldslagen.'
Vlissingen of 'Flessingue'?
Op papier leek er geen vuiltje aan de
lucht. De werkelijkheid was anders en de
Vlissingers wisten dat maar al te goed. Nog
voordat het verdrag in mei 1795 werd ge
tekend had de stad kennis gemaakt met de
manier waarop de Fransen wensten om te
gaan met beloftes en onderlinge afspraken.
De ellende was eind januari van dat jaar
begonnen toen de dienstdoende luitenant-
generaal in Zeeland, Cornelis de Brauw,
gelegerd in Vlissingen, bezoek kreeg van
een Franse delegatie die namens generaal
Michaud kwam vertellen dat Walcheren
bevrijd ging worden en dat enige mede
werking op prijs zou worden gesteld. De
Brauw, die 67 jaar was en op het punt
stond om met pensioen te gaan, kwam tot
het inzicht dat hij met zijn 940 manschap
pen weinig kon uitrichten tegen de duizen
den Franse soldaten en capituleerde. In de
dagen daarna zijn er nog wel onderhande
lingen geweest tussen een delegatie van de
Staten van Zeeland en de generaal die met
zijn leger in Breskens wachtte op gunstige
omstandigheden om het eiland te gaan be
zetten, maar die hadden weinig resultaat.
Op 4 februari werd de capitulatie getekend
en maakte men schriftelijke afspraken
over de aanwezigheid van de Fransen op
Walcheren. Zo zou er volledige godsdienst
vrijheid zijn, mochten de Zeeuwse troepen
hun wapens behouden op voorwaarde dat
die niet tegen de Fransen zouden worden
gebruikt en beloofde Michaud dat er niet
meer dan 700 manschappen gestationeerd
zouden worden op het eiland. De huisves
ting vond niet plaats bij particulieren, maar
in kazernes. Wel werd op alle Hollandse
en Zeeuwse schepen in de haven van
Vlissingen een Franse wacht aan de be
manning toegevoegd. De afspraken golden
ook voor de andere Zeeuwse eilanden waar
in totaal nog eens 1.000 Fransen gelegerd
zouden worden.
Hoewel de Zeeuwse onderhandelaars had
den moeten slikken dat de provincie zou
worden bezet, waren ze toch tevreden over
de voorwaarden die ze hadden kunnen af
dwingen. Die tevredenheid was echter van
6
Den Spiegel
