Ondergronds nut, maar vooral
zonneschijn
Aafke Verdonk-Rodenhuis
Voor u de eerste Den Spiegel van weer een
nieuwe jaargang, jaargang 33, nummer 1.
Zoals al jaren de gewoonte is, werken wij
eraan dit nummer ons speciale feestda
gennummer te maken. Het uiterlijk van
deze aflevering is dit keer zeker in stijl. Wij
zijn erg gelukkig dat deze Den Spiegel in
kleur kon worden gedrukt. Dat doet ze
ker recht aan de afbeeldingen bij het arti
kel van Jaques den Exter Scheen de zon
maar altijd, de gebrandschilderde ramen
in de Vlissingse kerken. De auteur vertelt
het verhaal achter de zeer fraaie ramen, te
zien in de Onze Lieve Vrouwekerk en in de
Jacobskerk.
Den Spiegel, nummer 1 opent met deel 12
in de serie Zichtbaar verleden (Vlissingen
1315-2015): Ondergronds nut. Peter van
Druenen brengt aan de oppervlakte: Hoe
Vlissingen in de negentiende eeuw werd
voorzien van gas, elektriciteit, drinkwater,
riolering, telegrafie en telefonie. De serie
eindigt eind van dit jaar met aflevering 16.
Vlissingen staat in 2015 in het teken van
het 700-jarig bestaan als stad en u vindt
dat in ons blad terug.
Dan het vervolg van het artikel Station Vlis
singen, 1873-2013, van Jan van der Male.
De auteur doet zo'n 140 jaar spoorweg
geschiedenis uit de doeken. Bekende en
minder bekende zaken worden op boeiende
wijze beschreven.
Feestdagennummer, naast de warmte, het
welbehagen en al het goede wat de mees
ten van ons in deze tijd beleven is er ook
het omzien naar wat was. We kijken naar
de toekomst, maar we blikken ook terug.
We herinneren.
Jan Weug
Voor veel leden van onze Vereniging is er de
herinnering aan Jan Weug (1922- 2014).
Op 23 oktober jl. overleed hij op 92-jarige
leeftijd. Na een prachtig rijk en voltooid le
ven, met vele hoogtepunten maar ook in
tens verdriet, zoals de familie laat weten.
Jan Weug bij zijn onthulde straatnaambord.
31 januari 2013. (Fotocollectie
Gemeentearchief Vlissingen; foto Ad Tramper)
Jan Weug, welke Vlissinger kent hem niet.
Directeur bij de Schelde, actief in vele cul
turele en maatschappelijke instellingen. Zo
was hij jaren penningmeester in het bestuur
van de Vereniging Vrienden. Een functie die
hij nauwgezet en zeer inventief vervulde.
Hij had een rustige, maar actieve inbreng
in de vergaderingen. Ook daarna was hij
nog actief betrokken bij het archief en het
muZEEum. Bij veel evenementen in het
Vlissingse was hij aanwezig, altijd zeer be
langstellend, gezellig praatje, mooie verha
len. Pas de laatste jaren werd het wat rus
tiger om hem heen en kwam je Jan Weug
niet meer overal tegen.
Generatiegenoot van mijn ouders, ze ken
den elkaar van de padvinderij van voor
2
Den Spiegel
