nummer 94. Op iedere 100 inwoners waren
er 5,7 huizen verwoest, in Middelburg was
dat 3,3 en Rotterdam, doorgaans genoemd
als de meest getroffen Nederlandse stad,
4,5. Nog veel, maar een stuk minder dan
in Vlissingen. Alleen Den Helder komt met
4,6 verwoeste huizen per 100 inwoners een
beetje in de buurt.
Vlissingen had, in tegenstelling tot de
meeste andere steden, meerdere bombar
dementen door moeten maken. Niet al
leen van de Duitsers, maar ook van de
Engelsen, die gedurende de hele oorlog
zo'n 80 aanvallen uitvoerden op de stad.
Een déja vu, omdat de laatstgenoemden in
1809 ook al verantwoordelijk waren voor
een tegen de Franse bezetters gericht bom
bardement waarvan het verlies aan men
sen en woningen percentueel nog groter
was dan dat in 1944. Hoewel het belang
van Vlissingen als strategisch gelegen stad
aan de Schelde sinds de Franse bezetting
nagenoeg was verdwenen, zagen de geal
lieerden tussen 1940 en 1944 dat duidelijk
anders. Vlissingen was na 130 jaar opeens
weer belangrijk genoeg om te worden ver
woest. De meeste doden in de stad vielen
als gevolg van geallieerde aanvallen.
De genadeklap kwam toen in oktober 1944
de dijken van Walcheren op vier plaatsen
kapot werden geschoten met als doel het
eiland onder water te zetten waarna het
makkelijker zou zijn voor de geallieerden
om het te bevrijden. Van de vier stroomga-
ten bevonden zich er twee bij Vlissingen: de
Nolledijk en de dijk bij Fort Rammekens.
De andere twee lagen bij Westkapelle en
Veere. in Vlissingen kwamen in totaal 2.065
woningen onder water te staan, waarvan
1.600 permanent, dus ook bij eb. Hierbij
waren uiteraard veel verwoeste woningen,
maar ook huizen die nog wel opgeknapt
konden worden wanneer ze alleen maar
bommenschade zouden hebben. Het zoute
water werkte het onttakelingproces echter
dusdanig in de hand dat renoveren uitein
delijk vele malen duurder zou worden dan
afbreken. Dat kwam vooral omdat het
nog bijna anderhalf jaar zou duren voor
dat Vlissingen weer helemaal droog was.
Oorzaken: materiaalschaarste, geldgebrek,
bureaucratie bij de landelijke overheid, on
deskundigheid en voortdurende stakingen
bij de arbeiders omdat de lonen in relatie
tot de arbeidsomstandigheden als veel
te laag werden beschouwd. Toen in 1947
de gaten in de dijken waren gedicht en
De Kleine Markt en
de Walstraat, net na
de bevrijding in 1944.
(Beeldcollectie
Gemeentearchief
Vlissingen; Foto Dert)
6
Den Spiegel
