bij. Aan de noordkant ging het grondge
bied van de stad al vrij snel over in dat van
Oost- en West-Souburg en Koudekerke.
Bovendien werd hier in de jaren twintig een
vliegveld aangelegd waardoor stadsuitbrei
ding in noordelijke richting werd geblok
keerd.
Vlissingen lag in 1944 aan vier kanten in
geklemd tussen de zee, de havens, De
Schelde en de buurgemeenten en kon feite
lijk geen kant meer op. Er waren wel plan
nen gemaakt om delen van Koudekerke en
Souburg bij de stad te voegen, maar die
waren tot dan toe stukgelopen op bezwa
ren van de betreffende gemeentebesturen.
Intussen groeide de woningnood en had ook
de Zeevaartschool zich bij De Schelde ge
voegd als organisatie die voor haar bestaan
afhankelijk was van voldoende huisvesting
en daarom ook dreigde met vertrek. Er
bleef dus maar één oplossing over: probe
ren om in de wel beschikbare maar beperk
te ruimte toch voldoende nieuwe woningen
te bouwen. En dat betekende weer een ar
gument om te gaan slopen en snelle nieuw
bouw te realiseren: eerst het Eiland, de
Gravestraat en de Breewaterstraat, wat la
ter de Bonedijkestraat en de Rooseveltlaan
en begin jaren zestig de binnenstad.
De sanering van de laatste, vanaf 1961,
wordt door veel Vlissingers nog steeds er
varen als een zwarte bladzijde in de bouw
geschiedenis van de stad. Er werden niet
alleen tientallen monumentale en karak
teristieke huizen afgebroken, ook de loop
van straten verdween, met als meest aan
sprekende voorbeeld de Kromme Elleboog
die met veel andere nauwe en kronkelige
straatjes en steegjes als sfeerbepalend voor
de binnenstad werd gezien. De meeste
in die tijd opgetrokken panden tussen de
Spuistraat, de Lange Zelke en de Walstraat
staan er nog steeds. Er is in de tussenlig
gende jaren veel gedaan aan verbetering
van de sfeer en de verkeersveiligheid, een
prijs voor het mooiste stadscentrum zal
Vlissingen er nooit mee winnen.
En toch kan het tijdstip waarin deze ach
teraf gezien kille sanering tot stand kwam,
als verzachtende omstandigheid worden
gezien voor het toenmalige gemeentebe
stuur dat onder leiding stond van burge
meester Mr. B. Kolff. De saneringsplannen
werden gemaakt in de jaren vijftig en door
de gemeenteraad geaccordeerd in 1961.
De economische omstandigheden waren
weliswaar verbeterd, geldgebrek en wo
ningnood behoorden nog steeds tot de top
vijf belangrijkste problemen van de stad.
Tussen 1960 en 1964 zou het aantal wo
ningzoekenden zelfs nog stijgen: van 910
naar 1.336. Stimulering van de havens en
de industrie en het scheppen van randvoor
waarden om nog meer mensen naar de
Sloopwerkzaamheden op de
hoek van de Noordstraat en de
Kromme Elleboog, 1962.
(Beeldcollectie
Gemeentearchief Vlissingen)
12
Den Spiegel
