De Vlissingse Oratorium Vereniging:
70 jaar en ouder?
en over gemengd zingen in Vlissingen voor de Tweede Wereldoorlog
Henk Feij
'Nee hoor, meneer, daar houden wij niet van',
zei een meisje lachend. Op de maandagavonden
repeteert de Vlissingse Oratorium Vereniging in
de aula van Scholengemeenschap Scheldemond.
Na een bespreking in het muzieklokaal trof ik
drie schoolmeisjes aan de auladeur luisterend
naar een repetitie van een Messiahkoor voor
het slotconcert Vlissingen-700. 'Je mag wel
binnenkomen, hoor' zei ik terwijl ik naar
binnen liep. 'Nee hoor, meneer, daar houden wij
niet van'. 'Naaah...omdat je het niet kent,'
zei ik, 'als je je erin zou verdiepen,
zou je er van kunnen gaan houden.
Ah, daar gaven ze me gelijk...'
Als bezoeker, vaak verzittend door de har
de banken in de Onze Lieve Vrouwekerk,
hoorde ik hun Messiah en Weihnachts-
Oratorium. In het koor zag ik mensen die ik
kende. In 1988 trad ik toe tot de Vlissingse
Oratorium Vereniging (VOV). Ook vanwege
die banken. Maar, buitenom de popmuziek
had ik zin in iets nieuws.
Eerste repetities
Op de wekelijkse repetities, in het houten
gebouw op het plein van de oude RHBS,
trof ik Henk J. Harinck als dirigent. Indrin
gende blik, gitzwart kuifje, niet groot, soms
wintersport gebruind en in gebreide koren-
blauwe trui over een vrolijk shirt. Hij con
troleerde na een ferme opslag of het ging,
zoals hij, met een verholen Bevelands ac
cent, zei dat het moest gaan. Anders nog
een keer, en nog eens... Ik deed aan pop
muziek en daar moet je alles zelf uitzoeken.
In de jaren die volgden opende zich de we
reld van de koormuziek. Van huis uit kreeg
ik muziek mee, ik kom uit zo'n familie,
schreef ik al eens 0. De Walcherse solisten
Francine Fregeres en Janus Mondeel, repe
teerden in de jaren vijftig solostukken thuis
met mijn vader aan het harmonium.
Toen ik de cd kocht voor de eerstkomende
uitvoering, Messa di Gloria van Puccini, kon
ik me niet voorstellen dat ik deze muziek
mooi zou gaan vinden, maar ik ben voor
het stuk gevallen. Het Kyrie en Gloria uit
die mis moesten in een paar maanden ge
reed zijn en ik liep al achter. Je leerde zelf
dat een cd-opname licht belegen en een
andere soms extra belegen klonk. Dat er
opvattingen bestaan; wijzen van uitvoeren.
En dat die in beweging zijn en met modes
meebewegen. Zoek naar de Matthaus-
Passion van Mengelberg uit 1939 en luis
ter een Matthaus anno nu en je weet wat
ik bedoel.
Het oratorium The Choice of Hercules van
Handel kwam er voor mijn eerste concert
ook nog bij, dus ik ging aan de slag. De ge
nerale betekende met de bus naar Brugge,
want het West-Vlaams Orkest zou begelei
den. Het staat me nog voor de geest hoe
koor en orkest gepropt waren in een lokaal
van het Brugs Conservatorium met een
flauw binnenvallend avondzonnetje. Het
kwam goed! En in december dat jaar zong
ik m'n eerste Weihnachts-Oratorium.
Een ijskelder gelijk
De VOV-concerten werden vanaf 1977
vooral gegeven in de Onze Lieve Vrouwe-
kerk bij het Stadhuis, want begeleidende
orkesten stelden ineens voorwaarden aan
de minimale temperatuur in de kerk. En
zij hadden gelijk. De moeilijk te verwar-
Juli 2016
3
