men Sint Jacobskerk viel daarom af. Maar
er was al wel geschiedenis met die kerk.
Wat te denken van de VOV-uitvoering
van Brahms' Ein Deutsches Requiem op
18 november 1952? De Sint Jacob werd
gerestaureerd en daarom stonden deu
ren noodgedwongen open. De koster had
gewaarschuwd dat het 'wel twee weken
duurt voor de kerk op temperatuur is'. In
de verenigingsanalen las ik over mensen
die vanwege de koude het concert voor
tijdig verlieten: 'door plotseling ingetreden
winterkou was de kerk een ijskelder gelijk'.
Het jaarverslag van 1952/53 illustreert dat
strijkers en blazers het zwaar hadden: 'tij
dens gedeelten die ze niet speelden pro
beerden ze met van publiek geleende wan
ten en handschoenen weer leven in hun
ijskoude vingers te krijgen'.
Barre tijden en de stormramp van 1953,
waarbij de zoute zee ook de kerk binnen
stroomde, kwam er nog aan! Door die
schade, de kou en de kapotte verwarming,
werd de Matthaus-Passion voor de lijdens-
tijd, pas na de Pasen uitgevoerd. Door
Zuid-Beveland reden na de ramp geen trei
nen en grote muziekinstrumenten moch
ten niet mee met de noodbus. Voorzitter
Veldhuis charterde toen zelf een bus voor
een rit Krabbendijke-Goes voor de van bui
ten Zeeland ingevlogen musici ter verster
king van de Vlissingse Orkestvereniging.
Zo, hup! Voor de Matthaus-bezoekers uit
Zeeuws-Vlaanderen was na de uitvoering
een extra pont naar Breskens geregeld.
Laatste afvaart 23.20 uur.
Van onder de bestuurstafel
Sinds ik in 1991 in het bestuur werd ge
vraagd, dook ik soms in de geschiedenis
van het koor, spitte de in inkt geschreven
notulenboeken door en herkende na de
eerste verslagen van onze ijverige en be
kwame secretaresse mevrouw H. Bakker
Markus, die Vlissingen ging verlaten,
onmiddellijk het handschrift van mijn oud
onderwijzer G.M. Prins (1918-1986). Prins
voerde vanaf 1955 tot zijn onverwachte
overlijden onvermoeibaar het secretariaat
van de vereniging aan. Gemeentearchivaris
N.J. Veldhuis (1917-1999) was secreta
ris van het eerste uur, maar tekende van
1950 tot 1980 als voorzitter. Hij betekende,
met Prins, door het aanwezig zijn in tal van
overlegstructuren opmerkelijk veel voor
cultureel Vlissingen na WOII.
Toen ik binnenkwam was G. Burger secre
taris en later voorzitter; hij kreeg in 1986
onvoorzien de erfenis van Prins op zijn
bord. Gemeentesecretaris drs. J.M.A. van
Nassau was, na Veldhuis en 'tussenpaus'
B. Paul, van september 1983 tot 1996
voorzitter. Daarna Burger dus, met Cobie
Kempe-De Feijter op het secretariaat. Bur
ger verdiende en kreeg het gemeentelijke
Zilveren Flesje en een ridderorde voor zijn
verdiensten. Sinds 2014 heeft de jarige
VOV een bewind met voorzitter Els Pleijte
en secretaris Martin Ruppert en staat alles
en iedereen op www.vlissingse-oratorium-
vereniging.nl. Sinds 1998 worden concer
ten opnieuw gegeven in de van alle gemak
ken voorziene Sint Jacobskerk.
De contributie kon omstreeks 1990 ook
nog in contanten worden betaald bij Me
vrouw De Bert die, licht gebogen, onver
schrokken voort benend, trouw kasboeken
en antieke geldblikjes meesleepte voor
de 12,50 contributie per maand. Zo'n
mevrouw De Bert, ik stel haar hierbij als
voorbeeld voor de vele andere bestuursle
den die, schijnbaar onzichtbaar, jarenlang
voor de vereniging in touw waren, want
het zou honderd namen en meer opleve
ren. Ik begrijp dat ik nu velen tekort doe.
Mevrouw De Bert werd lid in 1953 en be
moeide zich vanaf 1957 met de pennin
gen tot 1983 als respectievelijk tweede,
eerste en weer tweede penningmeester,
maar daarna maande ze zo nodig de leden
en inde in contanten. In 1989 kreeg ze de
gouden speld van Zangersbond KBZON. Al
die vrijwilligers actief binnen zo'n zangver
eniging, dat is echt geweldig! Nog even: bij
het 40-jarig jubileum van de eerste dirigent,
in 1958, overnachtte de pas doorgebroken
Elly Ameling na het concert bij Mevrouw
De Bert en dat kan weer niet iedereen in
4
Den Spiegel
