Zoals eerder genoemd heeft de beer een
lengte van 30 meter. De galerij die door
de beer heen loopt is 1,5 meter breed (D)
en 2 meter hoog (E). Aan de grachtzijde
zijn schietgaten (F) aangebracht met als
doel de vijand te beschieten als deze de
gracht wil oversteken. De schietgaten lig
gen op een onderlinge afstand van 60 cm
en zijn aan de binnenzijde 40 cm en aan de
grachtkant zo'n 10 cm breed.
De beer is in zijn geheel gemetseld. De
bakstenen die zijn gebruikt, zijn voor die
tijd algemeen toegepaste stenen (Rode
Hollandse bakstenen). Ook de mortel is te
classificeren als standaard.
De onderzijde van de muurbekleding is
voorzien van natuursteen. Deze begint aan
de voet van de beer en eindigt op de hoog
te die het water zal bereiken bij hoogwater.
De totale hoogte van de beer bedraagt
8 meter en is opgebouwd uit 3 delen:
1. De fundering (C) is 2 meter hoog en
6 meter breed.
2. Het tweede deel (B) verloopt onder een
hoek van 5 graden en heeft een hoogte
van om en nabij de 3,65 meter.
3. Het laatste deel (A) loopt onder een
hoek van 45 graden en heeft een hoogte
van 2,35 meter.
Op de overgangen van de verschillende de
len zijn er natuurstenen hoekprofielen (G)
aangebracht. Deze hebben een breedte van
0,50 cm.
Na 1814
Na het vertrek van de Fransen blijft Vlis-
singen als vesting gehandhaafd. Om de
vesting in staat van paraatheid te houden
is er met regelmaat een inspectie door de
Nederl andse Genie. Hieruit volgen weer
aanbevelingen wat er moet gebeuren om
de vesting aan te passen aan nieuwe tijden.
De verslagen werpen wel een goed licht
op wat er door de Fransen is uitgevoerd.
Zo volgt er in 1831 een beschrijving van
de vesting. Hieruit blijkt dat al het boven
staande ook daadwerkelijk is uitgevoerd.
Opvallend is wel dat er al snel verval op
treedt. Blijkbaar wordt er geen echt onder
houd gepleegd aan de bestaande werken.
De vestingwerken met het mijnsysteem ra
ken in steeds slechtere staat.
In 1867 verliest Vlissingen zijn status als
Vesting. Al snel begint men met het afbre
ken van de resterende verdedigingswallen
en bijbehorende verdedigingswerken.
Een van de weinige werken die zijn overge
bleven is de Oostbeer. De Oostbeer heeft
een restauratie ondergaan, die in 2016
wordt afgerond.
Over de auteur: EDWIN TILROE, geboren
in Vlissingen. Optiekondernemer in de
binnenstad van Vlissingen. Geïnteres
seerd in de lokale geschiedenis. Publi
ceert regelmatig artikelen op zijn blog:
flessinghe.nl.
Bronnen en gebruikte afbeeldingen:
1. Kaart materiaal 1809: The National Archives, WO
78/1038.
2. Situatietekeningen eigen collectie. Tekeningen zijn
gebaseerd op GAV, toegang 414, inv. 1308.
3. GAV, bibliotheek nummer 3037, Archief memoriën
der Genie (O.M.M.)
4. GAV, bibliotheek nummer 3038, Archief memoriën
der Genie (O.M.M.)
5. Uitsnede mijnsysteem: Nationaal Archief, Den
Haag, Oorlog: Plans van Vestingen, nummer toe
gang 4.OPV, inventarisnummer V66.
6. Victor Enthoven, Een haven te ver, Vantilt 2009, blz
24
8
Den Spiegel
