bijgestaan door een grote groep mensen,
waaronder kinderjuffrouwen, keuken- en
winkelpersoneel.
Haar zuster Gabriëlle was hoofd van de vier
winkels. Zij had als taak de winkels in de
verschillende plaatsen regelmatig te bezoe
ken.
Zuster Josefien werd als filiaalchef eerst
verantwoordelijke voor de zaak aan Wal-
straat 50. Haar echtgenoot Piet Sanderse
die zeevarende was, vestigde zich aan de
wal en begon achter de zaak aan de Wal-
straat een pedicurebedrijf. Ook in Goes
heeft hij enige tijd een pedicurepraktijk. Zij
woonden na hun trouwen aanvankelijk aan
de Wilhelminastraat maar vestigden zich
later aan de Vlamingstraat.
Van deze twee zusters Gabriëlle en Josefien
bestaat een leuke film wanneer zij beiden
op dezelfde dag, op 14 juni 1928, in het
huwelijk treden. Deze film is al meermalen
in het programma Trugkieke van Omroep
Zeeland vertoond.
Zoon Harry begint als schoenmaker in het
bedrijf in Vlamingstraat 5-7. Later wordt hij
samen met zijn vrouw Dina filiaalleider van
de zaak aan de Lange Delft te Middelburg.
Die zaak loopt echter niet goed en nadat
hij is gesloten en verhuurd in 1935, gaat
Harry weer schoenen herstellen in het pand
in de Vlamingstraat. Hij gaat met zijn gezin
wonen aan de Coosje Buskenstraat (Oprit).
andere ondervoorzitter van het wees- en
armenbestuur van de parochie. Hij maakte
25 jaar deel uit van dit bestuur.
Na de oorlog ligt de zaak in Vlissingen in
puin door diverse voltreffers. Dat geldt
zowel voor nummer 50 als 52, en voor de
panden in de Vlamingstraat.
Nadat de panden zijn hersteld wordt er
geen schoenenzaak meer opgestart. De
bedrijfsruimte van nummer 50 wordt in
eerste instantie verhuurd als kroeg, maar
het gezin van Gabriëlle dat erboven woont,
kan niet leven in de herrie. In 1949 wordt
het contract opgezegd en komt er een zaak
in huishoudelijke artikelen in van Buijs en
De Koning.
In het pand Walstraat 52 wordt door Guust
Timmerman, de echtgenoot van Gabriëlle,
een zaak in gemaksschoeisel gestart. Dit
betreft orthopedisch schoeisel dat niet zelf
wordt gemaakt maar betrokken van fa
brieken die hierin zijn gespecialiseerd. Het
echte orthopedische werk wordt betrokken
van de firma Schoones uit Middelburg.
Als Guust in 1959 overlijdt, betekent
dit ook het einde van dit schoenbedrijf.
Gabriëlle blijft tot haar dood in 1971 wonen
in het pand Walstraat 50 terwijl haar broer
Léon woont in het pand Walstraat 52 tot zijn
dood in 1991. Met hem sterft het geslacht
Klijberg in Vlissingen uit.
De vrouw van Joseph, Jeannette is over
leden op 18 februari 1937. In 1939 over
leed ook nog eens zijn schoonzoon Leo
Speckens, mijn opa, die Sidonie achterliet
met zeven kinderen (de oudste was 19, de
jongste 8 jaar) en een brood- en banket
zaak aan het Betje Wolffplein.
Dan breekt de oorlog uit. Dochter Gabriëlle
die het oorlogsgeweld in Vlissingen, waar
voortdurend bombardementen plaatsvin
den niet aankan, gaat met haar gezin in
's Heerenhoek wonen. Joseph volgt haar
samen met zijn jongste zoon Léon.
Het bombardement van Middelburg en het
verlies van het pand daar, was te veel voor
hem. Hij stierf op 31 oktober 1940 en werd
te Vlissingen begraven op 4 november.
Joseph Klijberg was tijdens zijn leven onder
André Klijberg zette als directeur het bedrijf
aan de Van Dishoeckstraat voort samen
met zijn zoon Josephus Maria Florentinus
(geboren 1894) onder de naam NV André
Klijberg Zn Schoenfabriek te Vlissingen.
Blijkens een hinderwetaanvraag van 8 sep
tember 1920 verzoekt hij 'vergunning tot
het verder inrichten van de bestaande fa
briek in het perceel Van Dishoeckstraat 22 te
Vlissingen, door het plaatsen en in werking
brengen van een dynamo voor het leveren
van electrisch licht en verwarming'.
Dat het minder goed ging met de fabriek
blijkt een paar maanden later uit een bericht
van 10 december 1920 in de Vlissingsche
Courant: 'Aan de schoenfabriek der firma
A. Klijberg alhier, is tegen het einde van de
week aan 21 arbeiders het werk opgezegd,
April 2017
