vermakelijke anekdote wil ik hier wel kwijt.
Het speelde kort na de oorlog. Er verdwe
nen steeds eieren uit de voorraad. En
Charles had op een bepaald moment in
de gaten wie hiervoor verantwoordelijk
was. De winkeljuffrouw in kwestie had die
zaterdagmiddag haar jaszakken weer vol
geladen met eieren en wilde na afloop van
het werk naar huis gaan. Charles riep haar
echter bij zich, gaf haar vervolgens een
hand en wenste haar een fijn weekend om
vervolgens met vlakke hand vol op beide
jaszakken te slaan. Daarna voegde hij haar
toe dat ze op staande voet was ontslagen
en maandag niet meer terug hoefde te
komen. Met een rood hoofd en zakken
waar het eierstruif uitliep ging de zondares
heen om nooit meer terug te keren.
Er verdween trouwens wel meer, maar dan
op een andere manier. Een bestelling met
de auto wegbrengen en dan een doos met
dertig saucijzenbroodjes of met gebak op
het dak van je auto laten staan en weg
rijden. Niet handig, maar het is meerdere
personen overkomen.
Omdat er geen opvolgers waren werd be
sloten het bedrijf te gaan saneren per 1 no
vember 1984.
Na 47 jaar van hard werken kwam een rus
tiger tijd in zicht. Met grote inzet wist hij
leiding te geven aan dit saneringsproces.
Maar helaas was het hem niet meer gegund
hier ook metterdaad van te genieten. In juni
1984, enkele maanden voor de definitieve
sluiting, kwam hij plotseling te overlijden
tijdens een partijtje tennis.
Bakkers in die tijd waren: Frans Tournooy,
Johnny Wissekerke, Han van der Kop, Nico
Willemse, Willem Florusse en Jan Maas.
Slotwoord
In 1984, na bijna honderd jaar gevestigd te
zijn geweest op het markante punt aan het
Betje Wolffplein, werd het bedrijf beëindigd
en de zaak gesloten. De afbraak door de
gemeente volgde in 1987. Dat heeft veel
mensen, niet alleen binnen de familie, pijn
gedaan. Maar het pand was verouderd. De
banketbakkerij was vrijwel volledig on
der de grond gehuisvest. Er werd altijd bij
kunstlicht gewerkt omdat daglicht er niet
kon doordringen.
Het bedrijf was bovendien inefficiënt inge
richt. Overal trapjes en regelmatig waren
er grote en kleine ongelukken. Alleen met
grote investeringen kon er een efficiënt
bedrijf van worden gemaakt. Het grootste
probleem echter was dat geen van de elf
kinderen van Charles en Sjef er iets voor
voelde om verder te gaan in het familie
bedrijf. Wanneer je van dichtbij en jongs af
aan meemaakt wat het betekent om voor
dag en dauw op te moeten staan en alles,
maar dan ook alles in dienst te stellen van
het welzijn van de zaak dan ga je nadenken
over de keuzes waarvoor je wordt gesteld.
Het zal onze ouders heus wel eens pijn heb
ben gedaan dat niemand er over dacht het
bedrijf over te nemen, maar er is nooit enige
druk uitgeoefend om dat te gaan doen. We
zijn altijd vrij gelaten in onze studiekeuzes.
Tot slot een oprecht woord van dank aan
mijn ooms Pierre en Guust, broers van mijn
vader. Zij hebben alle research gedaan en
er voor gezorgd dat de familiegeschiede
nis te boek werd gesteld onder de titel
Speckens - Een genealogie. Hieruit kon ik
rijkelijk putten. Dat maakte het voor mij
mogelijk over mijn familie te schrijven.
April 2017
BETJE WOLFPLEIN - VLISSINGEN
Na al het verkopen en bakken
Laten wij nu de luxaflex zakken
Gedaan is het nu met onze zaak
Alleen rest nog deze taak
Om aan alle mensen
Hét allérbeste toe te wensen
De zaak waar oma
Als kind reeds kwam
31
