Abraham Gilles Jongman (1886-1970) G-Jan Derksen Marineman in de kombuis. Het is ontzettend leuk wanneer je opa een groot verteller is. Opa Jongman geboren op 17 maart 1886 in Hoofdplaat, wist ons, kleinkinderen, enorm te boeien met zijn verhalen over Nederlands-Indië. Hij had in 1905 gete kend voor de marine en diende tot in 1930. Veruit de meeste tijd verbleef hij in Oost- Indië. Wat hij daar zag en meemaakte werd door hem verwoord in prachtige verha len. Opa wist wellicht soms 'Dichtung und Wahrheit' niet geheel te scheiden maar wij als kleinkinderen hingen aan zijn lippen. Ik moet wel toegeven dat oma Levina zo nu en dan ingreep met de opmerking: 'Gij moet zo overdrijven'.... De verhalen uit Oost-Indië gingen over grondzeeën, schepen, kaaimannen, Japan, kokosnoten, enorme kevers, malaria en het Maleis. We leerden dan ook tot vijftig tel len in het Maleis. Doordat hij altijd kok was geweest bij de marine, kregen we ook les in het bereiden van talrijke lekkernijen zoals spekkoek, nasi, saté en croquetten. In die tijd waren dit exotische hapjes. Maar er was ook drama, zoals het verspelen van zijn schip de Hr. Ms. Hydra in februari 1921. Het gezin Jongman-Elve kwam rond 1885 vanuit Hoofdplaat naar Vlissingen. Die stad bood veel werkgelegenheid zodat het voor overgrootvader Johannes en zijn vrouw Adriana, een prachtige start bood om de eerste stappen te zetten op de maatschap pelijke ladder. De mailboten van de Maat schappij Zeeland bezorgden de familie Jongman werk. Johannes werkte er als dekknecht en kruier. Drie zonen van hem werden eveneens personeel op de mailbo ten. Een andere zeer belangrijke werkgever was de Koninklijke Marine. Zij had vanouds een belangrijk deel van de binnenhaven tot haar beschikking voor de schepen die de zeegaten en kust van Zeeland moesten ver dedigen. even voor 't vertrek van de Mailboot. De Buitenhaven met de mailboot van de Stoomvaartmaatschappij Zeeland, circa 1905. (Prentbriefkaartencolletie Gemeentearchief Vlissingen) Den Spiegel Gezicht op de haven VLISSINGEN 16

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 2017 | | pagina 18