Abraham Hans en de literatuurgeschiedenis plaats in opkomst waar de gehele familie graag vertoeft. Daar blijft hij werken aan zijn steeds verder uitdijende oeuvre. Zijn gezondheid is altijd broos geweest en dat wordt er niet beter op wanneer hij steeds meer geconfronteerd wordt met het wegval len van vrienden en familie. Wanneer zijn grote vriend en medejournalist Johan de Maegt in 1938 overlijdt, spreekt Abraham de grafrede uit. Het is echter het overlijden in het kraambed van zijn jongste dochter op 28-jarige leeftijd dat hij nooit heeft kun nen verwerken. Ook daar spreekt hij de grafrede uit. In Het Laatste Nieuws schrijft Ward Vervaeke: Nog zien we voor ons die geknakte gestalte die steeds meer gebukt ging onder de lo den last van het leven en dat mager, hoe kig gelaat waarin de lijnen van het lijden koninklijk lagen gegroefd. En toen wisten we reeds met ontstellende zekerheid dat de grote Hans uit de zonnige gloriedagen ver loren was. Abraham Hans overlijdt op 6 juli 1939 in zijn villa Marion in Knokke. Hij wordt begraven op het kerkhof in Kon- tich. Op de grafzerk staat de Bijbeltekst: Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop geëindigd. Ik heb het geloof behouden. De arbeid van Abraham Hans is geboren uit de ellende van zijn volk. Zo een schoon land is Vlaanderen; zo een schoon verleden kende het; zo een gevoelig en begaafd volk bezit het; en toch kende het zo een achter uitstelling. Het werk van Abraham Hans is een daad. Geen daad van jammer en ver twijfeling, maar van dienstbare overgave, levensmoed en liefde. Hij troost, beurt op en maakt het leven dat wij dragen schoner voor groot en klein. (Herman Teirlinck, 1939) Dit citaat van Teirlinck staat in een arti kel van Marcel Ryssen in het tijdschrift Tiecelijn, jaargang 16, 2003. Waarom ken nen wij over het algemeen wel Herman Teirlinck en niet Abraham Hans als schrij ver. In overzichten van de literatuurgeschie denis komt Abraham Hans niet voor, terwijl hij een omvangrijk oeuvre heeft achterge laten. Hij is de auteur van volksromans, gedeeltelijk oorspronkelijk als feuilleton in de krant Het laatste Nieuws en later uitge geven als volksboeken. Deze feuilletons, een literaire traditie uit de negentiende eeuw, ook Couperus publiceerde werk op deze manier, zorgen voor een stijging van de oplage van Het laatste Nieuws en be kendheid voor de auteur. Hans wordt wel een vergeten schrijver genoemd. Wellicht komt dit omdat hij vooral schrijft voor het volk, voor de gewone man. Literaire am bities lijken hem vreemd. Hij gebruikt taal die iedereen begrijpt en vertelt de verhalen uit de Vlaamse geschiedenis. Hij benoemt onrecht en komt op voor de verdrukten in de maatschappij. Zijn werk heeft een sterk protestantse inslag en dat in een overwe gend katholiek Vlaanderen. Hanskes Opvallend is dat veel bewonderaars van Hans en zij die over hem hebben gepu bliceerd, als kind in aanraking kwamen met de al eerder genoemde Hanskes. De boekjes uit de kinderbibliotheek die hij in 1922 start. Zijn literair debuut is al eerder, in 1901. Dan publiceert hij in het Christelijk Volksblad het verhaal Kerstmis in Vlaanderen. Naast zijn werk als onder wijzer schrijft hij zijn boeken. Zijn onder werpen haalt hij uit de geschiedenis van Vlaanderen, bijvoorbeeld Jan de Lichte en zijn zwarte roversbende dat in 1908 onder Oktober 2018 27

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 2018 | | pagina 29