Armenakis die zonk op de Nolleplaat en
waarvan jarenlang alleen de mast boven
water stak, de geur van teer, touw, vis en
zilte zeelucht en nog zo veel meer, zoals
armoe, maar geen honger, verval maar
geen dakl ozen, werkloos maar niet uit
zichtloos, maatschappelijke onrust maar
geen ontwricht ing. Er was een verande-
ringsgolf, maar geen anarchie. Nederland
was op zoek naar herstel en een nieuwe
balans. In Vlissingen waren de wonden van
de oorlog nog lang niet geheeld. Je zou
bijna zeggen gelukkig niet. Overal zag je
nog de beschadigingen van beschietingen.
Met grote regelmaat werd er ergens muni
tie gevonden en zocht je in de duinen naar
hulzen en kogels. Oorlogsprocessen waren
in volle gang en Bevrijdingsdag was jaar
lijks een Nationale feestdag. Er is volgens
kenners in Nederland niet één stad te noe
men die door de eeuwen heen zoveel is
gegeseld. Dat komt voornamelijk door de
eerder genoemde militair strategische lig
ging. Fransen, Engelsen, Spanjaarden of
Duitsers, allemaal hadden ze het in de ge
schiedenis wel een of meerdere keren op
ons gemunt. Ook de elementen laten de
stad tot vandaag niet ongemoeid. Het ge
dicht 'inktzwart' over een op handen zijnde
zware storm beschrijft dit gevoel...
Demping van het
Droogdok in 1974.
Fotocollectie
Gemeentearchief
Vlissingen.
'MEEUWEN zoeken beschutting
kotters komen naar binnen
loodsboten schieten weg
de wind steekt op
SLUISDEUREN worden gesloten
inktzwart onheil
mensen vluchten in hun kraag
Vlissingen maakt zich op
voor het zoveelste pak slaag'
Het waren niet alleen oorlog, rampen en
weerselementen die de stad raakten en
telkens op de proef stelden. De groot
ste dreiging ging misschien wel uit van
de stadsvernieuwing. In de jaren zestig
was er de niet te stillen annexatiedrift van
Scheepswerf De Schelde. Deze laatste
heeft de stad werkgelegenheid en welvaart
gebracht, maar (te)veel genomen. Het wa
ren sloopkogels die domineerden.
Wat nog steeds pijn doet is het verdwijnen
van een van de meest karakteristieke delen
van het oude Vlissingen.
De straten en huizen rondom de Steenen
Beer, de Houtkade, en het Dokje van Perry.
Aanvankelijk was het Dokje van Perry op
de monumentenlijst geplaatst, maar de
directie van de Schelde heeft in een brief
aan het gemeentebestuur verzocht dit in
April 2019
5
