En die ene keer dat men de latten vergeten
was, stroopte secretaris Hermens gewoon
z'n mouwen op om met zijn arm de limo
nade te roeren.
Behalve dat het bestuur artiesten uitno
digde voor feestavonden was men ook op
dit punt inventief. Er werd een toneelclub
opgericht. En er werd naar hartenlust ge
repeteerd aan stukken zoals het blijspel
met de oer-Hollandse naam Aardappelen
van Jan van Tol. Dit alles gebeurde onder
de bezielende leiding van regisseur Piet de
Leeuw, een verwoed amateurtoneelspeler.
De toneelavonden werden een doorslaand
succes in een uitverkocht Concertgebouw.
Na de première ging men zelfs nog op tour
nee naar diverse Walcherse dorpen.
Inmiddels waren de jaren zestig begonnen.
De televisie deed zijn intrede. Sprookjes
films hoefde men niet meer in Alhambra
te zien en lachen kon je ook bij de tv-quiz
van Theo Eerdmans. In Vlissingen waren
de buurtverenigingen Tuinstad en Hobein-
straat al ter ziele gegaan. Alleen De Post
hoorn was nog actief. Half de jaren zestig
namen de activiteiten ook hier echter af en
werd de eens zo actieve buurtvereniging
ontbonden. De roerige jaren zestig waren
begonnen waarin alles anders moest.
Na het puinruimen van de oorlogsschade
werd er weer volop gebouwd. Iedere minis
ter van volkshuisvesting stelde er een eer
in om maar zoveel mogelijk woningen in
een jaar te bouwen. Hele stadswijken wer
den letterlijk uit de grond gestampt. Ook
Vlissingen blies, met de bouw van hele flat-
blokken in Paauwenburg, zijn partijtje mee.
Buurtverenigingen waren uit de tijd. In de
nieuwbouwwijken ontstonden wijkcomités
die aandacht vroegen voor de woonom
geving. Later werden deze comités omge
vormd tot wijkverenigingen. En tijdens de
jaren zeventig kregen de activiteiten van de
ze organisaties ook een naam: het sociaal-
cultureel werk. De besturen kregen profes
sionele ondersteuning van opbouwwerkers.
Eind jaren zeventig kwam de economische
recessie. Er moest bezuinigd worden is
de kreet die alom gehoord werd. Het 'no-
nonsense' tijdperk is ingetreden. De franje
moet eraf. Anno 1987 wordt het sociaal-
cultureel werk gehalveerd. We zijn dan weer
terug bij af met een gevoel van nostalgie
naar een vervlogen tijd.
Frits de Kaart is in 1946 te Vlissingen
geboren en heeft daar tot 1970 gewoond.
Zijn ouders waren in de jaren vijftig en
zestig van de vorige eeuw actief in de
buurtvereniging en filmclub De Post
hoorn te Vlissingen. Sinds 1970 woont hij
in Goes waar hij actief is geweest in de
lokale en provinciale politiek. Sinds 2017
is hij secretaris van de Heemkundige
Kring De Bevelanden. Daarnaast is hij
auteur van diverse artikelen en columns
over regionale historie, politiek en maat
schappij in diverse periodieken en op so
ciale media als facebook.
Oktober 2020
7
