Een beetje afscheid
Peter van Druenen
Wat is het mooi als je de gezichten ziet bij
alles wat ze ontdekken, zeker als er ook
nog voorwerpen liggen die ze mogen aan
raken. Geweldig als ze dan heel voldaan
weer weggaan, met de complimenten voor
het muZEEum.
En laten we de Oranjemolen en de Kaze
matten ook niet vergeten.
Deze zomer heb ik een aantal middagen in
de molen gestaan. Daar was een expositie
over de Slag om de Schelde. Zo mooi om
te kunnen laten zien wat er aan het eind
van de oorlog op die plek en in de stad al
lemaal is gebeurd.
Ondertussen zitten we nog steeds in het
corona tijdperk waarin momenteel weer
aangescherpte maatregelen gelden. Wat
ons nog staat te wachten weten we geluk
kig niet, we hopen dat het muZEEum open
kan blijven. In deze Den Spiegel schrijft
Adri Meerman over de situatie in Vlissingen
direct na de bevrijding. Een tijd waarin er
ook, net als nu, een aantal beperkingen
golden.
Al met al weer een blad met veel mooie ar
tikelen, ik wens u veel leesplezier en blijf
vooral gezond.
Dertien jaar bestuurslid, waarvan zeven als
voorzitter. Wanneer ik zoiets van iemand
anders hoor zeg ik altijd: "Nou, dan wordt
het wel eens tijd om afscheid te nemen".
Immers: elke bestuursfunctie, en dan met
name die van voorzitter, heeft een houd
baarheidsdatum en wanneer die is bereikt,
liggen onmisbaarheidswaan en goedbe
doeld doch imperiaal gedrag op de loer.
Wanneer het echter om jezelf gaat, ligt dat
natuurlijk wat moeilijker om te erkennen.
Nu wilde het geval dat ik in mei van dit
jaar voorzitter ben geworden van het Ko
ninklijk Zeeuwsch Genootschap der Weten
schappen, eigenaar van een groot aantal
museumstukken waarvan er enkele in ons
eigen muZEEum zijn tentoongesteld. Het
wiel van Michiel de Ruyter is daarvan de
bekendste. Vanwege de zakelijke relatie
tussen het Genootschap (bruikleengever)
en het muZEEum (bruikleennemer) heb ik
in maart mijn functie als bestuurslid van de
laatste al opgegeven en om het helemaal
zuiver te houden nu dus ook het voorzitter
schap van de Vriendenvereniging.
Met pijn in het hart, want ik heb de afge
lopen jaren zeer veel plezier beleefd aan
het samenwerken met iedereen die betrok
ken is bij het muZEEum en het Vlissings
Gemeentearchief: zowel beroepskrachten
als vrijwilligers. Bestuursvergaderingen
waren altijd een feest, vooral omdat indi
viduele belangen nooit een rol speelden en
iedereen altijd bereid was om dingen op te
pakken en tot een goed eind te brengen. De
nieuwe voorzitter Marianne Kloosterboer
Dijkstra is hiervan een mooi voorbeeld: een
van haar motivaties om mij op te volgen
was dat zij vond dat ze wel wat meer kon
doen voor de vereniging.
Helemaal afscheid nemen doe ik niet. Ik
blijf graag de website onderhouden en ben
uiteraard beschikbaar voor bijdragen in
ons geweldige kwartaalblad Den Spiegel
en voor lezingen over de geschiedenis van
Vlissingen!
32
Den Spiegel
