en verruilden voor cellen op de zolderver
dieping. Eigenlijk was het gebouw niet ge
schikt voor de ziekenzorg en deze consta
tering resulteerde in het besluit om naast
het weeshuis een ziekenhuis te bouwen.
De Rotterdamse architect A.A.J. Margry
kreeg opdracht voor het maken van een
ontwerp en ook tijdens de bouw kon het
bestuur rekenen op de adviezen van dokter
Staverman. Het nieuwe ziekenhuis, dat ge
wijd was aan Sint Joseph, kon in 1913 de
deuren openen. De fraaie ingangspartij be
vond zich ongeveer tegenover de Kasteel
straat. Hierin was een zandstenen tableau
opgenomen dat Christus als trooster der
lijdende mensheid voorstelde. Vanuit het
klokkentorentje boven de ingang klingelde
driemaal daags het Angelusklokje dat op
riep tot gebed. In het eerste jaar werden
270 patiënten opgenomen met een totaal
aan ruim 7.500 verpleegdagen. Er werkten
zes artsen waaronder Staverman, Duijvis,
De Koning en Vermaas. Vijftig jaar later
toonde een andere telling. Er waren toen 21
artsen en het aantal verpleegdagen lag op
circa 60.000 per jaar. Al twaalf jaar na de
ingebruikname van het ziekenhuis kwam
er een nieuwe vleugel met een polikliniek
en een laboratorium. Naast dit nieuwe deel
lag de schoenfabriek van A.J. Klijberg.
Deze fabriek stopte haar activiteiten in
1926. Omdat er bezorgdheid heerste dat
hier een nieuwe fabriek zou worden ge
vestigd die mogelijk hinder zou gaan ver
oorzaken besloot het bestuur de fabriek te
kopen en te gaan verhuren. Na de opening
van het Ziekenhuis Bethesda in 1931 sloot
het Gasthuis aan de Hellebardierstraat de
deuren en waren er in Vlissingen weer twee
ziekenhuizen.
Oorlog
De ligging van het ziekenhuis in de directe
nabijheid van De Schelde, de marinebasis
en de elektriciteitscentrale van de PZEM
baarde het bestuur grote zorgen. Op last
van de burgemeester volgde op 11 mei
1940 een gedeeltelijke evacuatie naar
Hotel Britannia. Dat bleek ook geen veilige
plek en in hetzelfde pinksterweekend werd
er verhuisd naar de villa Vijvervreugd in
Koudekerke. De maand mei was nog niet
ten einde en alles keerde weer terug naar
de Van Dishoeckstraat, de ouden van da
gen en invaliden uitgezonderd. Het zieken
huis bleek geen veilige plek. Een voltreffer
tijdens het bombardement van 9 januari
1941 raakte de 18 jaar oude kapel. Hierbij
kwamen drie religieuzen om het leven.
Hierop volgde de verhuizing naar het nood
ziekenhuis aan de Bonedijkestraat op een
aantal afdelingen na, zoals de röntgenaf-
deling en de polikliniek. Na de inundatie
bombardementen van oktober 1944 bleef
de Van Dishoeckstraat droog. Een deel van
de patiënten in Bethesda, dat wel in het wa
ter stond, verhuisde toen weer naar het Sint
Josephziekenhuis. Eind oktober 1944 werd
Sint Joseph tijdelijk door het Rode Kruis
overgenomen onder leiding van de arts
H.J. Jens. Het ziekenhuis raakte tijdens de
strijd om de bevrijding van de stad in no
vember 1944 zwaar beschadigd, maar kon
vrij snel, zij het provisorisch, weer functio
neren.
De naoorlogse periode
Verreweg het grootste deel van de Vlissing-
se bevolking bleef het Sint Josephzieken-
huis trouw. Daarom werd het een open
ziekenhuis. Uit een onderzoek bleek dat
circa 75 procent van de patiënten van niet-
katholieke huize was. In het begin van de
jaren vijftig verrees achter het ziekenhuis
het Mariapaviljoen voor de verpleging op
het gebied van neurologie en psychiatrie.
Kort daarna volgde het verpleegstershuis,
gebouwd op de locatie waar eerder de
schoenfabriek van Klijberg stond. Tussen
dit gebouw en het hoofdgebouw werd in
1960 de kinderafdeling gebouwd, maar het
bestuur was het gedoe met al die geldver
slindende verbouwingen een beetje beu aan
het raken. Er kwam een plan voor de bouw
van een nieuw algemeen ziekenhuis, een
futuristisch uitziend gebouw van zes ver
diepingen. In het begin van de jaren zes
tig was er al een stuk grond gekocht aan
de Govert Flincklaan, ter hoogte van de
huidige bouwmarkt Gamma. Ook het be-
April 2021
9
