niet scheren: het was dus nodig op eigen kosten een ver
vangende herder in te schakelen. Dat betekende het betalen
van een dagloon voor een vervanger, als de eigen kinderen
nog te klein waren, of niet bekwaam genoeg voor de taak.
Het extraatje moest echter kostte wat het kost binnen
blijven (er was wel eens wat nieuws nodig: een bombazij
nen broek, een boezele schorte...) in het gezin van mijn
grootvader was grootmoeder dan de uitverkorene
Omstreeks juni-juli werden de overcomplete schapen ver
kocht. Dat waren voornamelijk de oudsten en de kneusjes,
de mannelijke lammeren en ook nog wel jonge ooien. De af
levering vond meestal plaats in Goes, in een grote schuur,
ter plaatse van het tegenwoordige Landbouwcentrum, daar
wisselden de dieren van eigenaar. Een bekende handelaar
in schapen en wol heette Labeur, van hem herinner ik mij
naast zijn voordeur de zeer mooie naamplaat van zwart glas
of marmer, waarop in gouden letters het beroep stond.
Dat inleveren bracht voor de herder een belangrijk extra-
tje met zich mee: een dubbeltje voor een ouder schaap,
een stuiver voor een lam, bij elkaar, afhankelijk van het
aantal dieren, een buitenkansje van formaat. De trekreis
naar Goes, die bij mijn grootvader in êén van de oudere
polders, de Hollestellepolderbegon, duurde per pedes
apostelorum een halve dag. Het wolvee was bij aankomst
doodmoe
Omstreeks dezelfde tijd had, evenals nu nog, de jaarlijkse
wolaflevering plaats. Dat was een plezierige reis die nu
eens niet te voet ging: de wol werd afgeleverd per boere-
wagen, de herder mocht mee (meestal ging de baas zelf) en
op kosten van de baas. Dat was een hele eer; de herder
mocht dan zelf het produkt aanreiken waaraan hij een heel
jaar tijd en toewijding had besteed. Het schijnt dat op
de terugreis de baas niet keek op een "pikketanusje" voor
zichzelf, maar evenmin voor de herder, al zorgde hij er
wel voor dat deze niet al te vrolijk werd. Trouwens bij
de rit op zo'n holderbolderwagen met een lege maag was
het raadzaam niet al te veel pintjes bier of glaasjes
sterke drank binnen te hebben. Maar de baas had geld ge
beurd, en dat bracht, met de neutjes die de herder kreeg
toegeschoven de stemming er wel in. Ach, wat wil je, een
mens leeft maar eens. Het afleveren van de wol was een
gemakkelijke zaak, dat van de schapen bracht meer met
zich mee: op de lange tocht naar Goes en bij warm weer
9
