13 Leipzig - Nieuweschans - Goes 1100 km. Voorjaar 1945 Goes, Mei 1945 Adr. Geene Het voorspel van onze vlucht was een poging om Jo T. naar huis te krijgen. Een van onze jongens, Jo T., werd afgekeurd voor alle werk en was binnen 4 dagen over de grens. Dat was net na de aanval van 27 februari 1945. Woensdagmiddag 28 februari bij een bezoek aan de Nederlandse afdeling van het Arbeidsfront, vroeg dhr. van Loenen uit Utrecht, Kreisverbindingsman voor de stad Leipzig, aan Jo of hij soms naar huis wilde. Ook een vraag. Zo gezellig is het niet om doelloos een paar jaar in het moffenland te verblijven. Hij garandeerde toen de onmiddellijke terugzending van Jo als het gelukte bij de firma, Rudolf Sack, een ontslagbewijs te krijgen. Omdat ik wat Duits sprak was ik aangewezen als verbindingsman voor de jongens van ons Lager. Nu was Jo al meer dan een jaar afgekeurd voor fabriekswerk maar het arbeidsbureau weigerde steeds zijn terugzending. Wij dus den anderen dag direct naar het kantoor waar bleek dat de Oberlagerführer zijn medewerking wilde geven. Hij ging met ons naar de afdeling "Arbeidsinzet" en ook de leider daarvan wilde hieraan meewerken. Vandaar moesten we naar de bedrijfsdokter, die dan een verklaring moest geven dat Jo nog steeds ongeschikt was voor fabriekswerk. Wij daarheen. Het resultaat was. Maandag a.s. terugkomen voor nader onderzoek. Toen we 's maandags terugkwamen had hij net een pestbui en wist z.g.n. nergens wat van. Hij wilde ons ook niet begrijpen waar het om te doen was. Er zat niets anders op dan weer terug te gaan naar het kantoor en daar waren ze wat beter gestemd. Hier werd een formulier voor terugzending (vbor- lopige aanvraag) zover klaargemaakt dat de dokter alleen de ziekte in moest vullen en zijn handtekening zetten. Bij het bezoek aan de dokter dat nu volgde was hij heel aardig en maakte direkt alles in orde. Hij wenste Jo zelfs al een goede reis. Nu ontbrak alleen nog de handtekening van de direkteur maar deze had geen tijd meer. Hij zou dat de volgende dag wel eens tekenen. Nu, toen dit gebeurd was stond het voor mij en andere ingewijden vast dat Jo binnen enkele dagen naar huis zou gaan. Jo met zijn papieren naar het Arbeidsfront en die zouden wel even zorgen dat de zaak spoedig geregeld was. Ook daar zei men. Dat is dik in orde. Des te groter was de ontgoocheling toen de papieren enkele dagen later van het Arbeidsfront terugkwamen met de eenvoudige mededeling "Afgewezen". Wat nu Jo wou alles laten lopen. Driemaal geprobeerd en driemaal afgewezen vond hij genoeg. Maar omdat ik dit keer zelf geholpen had om alles voor elkaar te brengen wilde ik het er niet bij laten zitten. We gingen dus weer naar het Arbeids front en daar was men dezelfde mening toegedaan. Het er niet bij laten zitten. Er werd weer werk van gemaakt en Woensdag 4 april moest Jo terugkomen om de uitslag te vernemen. I k had diezelfde week nachtdienst en werd op die bewuste morgen, na twee uur geslapen te hebben, om 9 uur van mijn strozak ge haald omdat er in het kantoor een vergadering was van verschillende lagerführers met de lagerverbindingsmannen. Tot half twaalf zaten we daar te wachten en toen kregen we de eenvoudige mededeling van het Bedrijfs. Obmann. Ga maar terug.

Tijdschriftenbank Zeeland

De Spuije | 1984 | | pagina 15