DE KERKE
Nae een lange weke van vee werken,
zitte m'oal wee in de kerke.
Ik en Meneer, de nietigen en de sterken,
we bidde oal God, dat'n ons óp za merke.
Der bin grote biebels in d'Herenbanken
en pronte biebels in d'Hoge banken.
Der bin biebels as géén in d'are banken,
mé ei een ieder nie wat, om den Heer te danken
De lamme Leen bevobbelt, kan nog kruup'n.
Bie Maerten de Nooier ei't'er maer één de stuup'n.
De slachter kan goed zienge van 't suup'n.
Voe ielk en d'één ruse d'urgelpuup'n.
Den ouwen Klaas ei z'n wezen vol snot.
Den beuk van Merina is mê een klein bitje kapot.
De menlnaar 'ou z'n bosse op slot.
Me zitte oal goed en buuge voe God.
Ik en Meneer, Jewanna en der guus,
Den ouwe Klaas, de slachter en Merina,
de meulnaer en de lamme Leen van Krina,
Me ligge oal bie den Heere thuus.
BIEZELINGE
Vrijwel ieder dorp had er wel een of enkelen: mensen die
door veel lezen en van jongsafaan goed hun ogen en oren
open te houden veel van de geschiedenis van hun woonplaats
afwisten. Plaatselijk golden ze als kenners van de streek
geschiedenis. Soms waren het dorpsonderwijzers; ook boeren
konder ertoe behoren. In dagboeken, schoolschriften, enzo
voort legden sommigen hun kennis voor het nageslacht vast.
Biezelinge had zijn H. Slabbekoorn. Slabbekoorn, geboren 9
september 1863 en overleden 20 mei 1959, was fruitkweker en
commissionair van beroep. Hij heeft ons enkele geschriften
