15
Me gienge nl een vergaderiengemie een 'ooge meneer.
Ie a vee te zeggen, mê ie zei 't mê één keer.
Ie a 't over joe en over mien vrouwe, over joe en over mien
Me gienge ni een commissie, of me kwaeme der vandaen.
Ze zeije oal: A'j gin grond 'ei, dan 'ei je gin bestaen.
En ze stierden ons ni de stad vrouwe, ze stierden ons ni de
s tad
Me zagge 'ier een 'ondje lope, mie een deken over z'n rikje
Me zagge een katte voe de raemen, mie een zieje strikje.
Mê dat wasse gin evacués vrouwe, dat wasse gin evacués.
Ik droomden, da'z'ons in een polder zett'n.
Mie wé duuzend schuren, mie duuzend klienkett'n.
Mê d'er was niks van ons bie vrouwe, der was niks van ons
bie.
En 'ier boezenere me noe, tusse 'onderduuzend man.
Me souwe nog wa't'é me kunne, mê me bin nae an.
Eens za der ruumte komme vrouwe, eens za der ruumte komme.
GREPEN UIT HET GOESE ONDERWIJS (III).
door A.L. Kort.
Onder de docenten van de negentiende eeuwse HBS in Goes be
vonden zich vele markante persoonlijkheden, die hun stem
ook vaak buiten de schoolpoorten lieten doorklinken. Over
de persoon van M.J. de Witt Hamer, die in de jaren zestig
enige economie-lessen aan de gemeentelijke school verzorg
de, is al uitgebreid geschreven (1).
Een vriend en collega van hem was F.C.P. Frowein, die korte
tijd als docent wis- en natuurkunde aan de HBS voor meisjes
was verbonden. De plaatselijke schoolcommissie was over
tuigd van zijn kwaliteiten en schreef het gemeentebestuur
in 1886, toen Frowein naar een betrekking aan de HBS solli
citeerde: "Gedurende de jaren dat de heer Frowein les heeft
"gegeven aan de Middelbare school voor meisjes, hebben wij
"ruimschoots gelegenheid gehad ons te overtuigen niet al-
