ei-je mè te laeten!" De verblufte Duitsers verdwenen toen naar het gemeentehuis, waar de
gemeentesecretaris hen uitlegde, dat de vrouw al jaren goudsbloemen in haar tuintje zaaide
zonder enige bedoeling. "Anders had de gemeente ze toch wel weggehaald....?"
Maar de nare ervaringen overheersten toch op den duur. Luisteren naar een Engelse
radiozender was streng verboden. Toch werd het veel gedaan. Een groepje inwoners werd
eens gewaarschuwd voor naderend onraad door een Duitser. Dat was een goeie! Later
werd hij voor straf naar het Oostfront gezonden. De Duitsers wonnen lang niet op alle
fronten, zoals hun propaganda luidde. Steeds verplaatsten zij hun luchtafweergeschut, want
de geallieerde vliegtuigen hadden steeds meer belangstelling voor onze streken. Op de
kerktoren en op de ronde toren stonden Duitse uitkijkposten om de scheepsbewegingen op de
Schelde te bespieden. Op 7 oktober 1944 werden de torens door de geallieerden aangevallen.
Torens, kerk, school en de huizen er omheen werden verwoest. Gelukkig waren de
bewoners toen al geëvacueerd. Sommigen kwamen in het donker terug naar hun huis om wat
spullen op te halen. Zij maakten angstige ogenblikken door, wanneer een lichtkogel uit een
vliegtuig ineens de omgeving fel verlichtte. Gelukkig vielen daarbij geen slachtoffers.
We werden bevrijd en na enige tijd kon het dorp weer herbouwd worden. De minst
beschadigde huizen werden het eerst opgeknapt met materiaal van de verwoeste panden.
Noodgebouwen werden gezet en de kerk en de school werden weer hersteld. Toch duurde
het enkele jaren voordat alles weer hersteld was.
Hiernaast, op pagina 14, de Hervormde Kerk van Ellewoutsdijk
voor de verwoesting in 1944. De foto dateert van ca. 1915.
Hierboven een afbeelding van de toren van deze kerk na de
beschieting door de geallieerden vanaf Zeeuws-Vlaanderen.
