9
meenden te hebben op een deel van de opbrengst, of zoals het Hulsterblad van 29
mei 1869 het zo mooi verwoordde: "Nog schijnt er de kwestie te zijn, wie de
regthebbende is op den visch, of liever op de koopsom, de vinder Leunis, of
Rottier, die hem doodgeschoten, of de burgemeester van Borselen, die hem
bewaard heeft, zoodat met zekerheid reeds kan gezegd worden, dat advocaten en
procureurs ook een mootje van den visch zullen bekomen, om hunnen laarzen
met traan te kunnen smeren."
Hoe deze affaire afgelopen is, is niet meer te achterhalen, daar deze zaak noch in
Goes, noch in de plaatsen Heinkenszand, Hulst, Axel of Middelburg door de
arrondissementsrechtbank of het kantongerecht behandeld is.
Geraadpleegde bronnen:
De Middelburgsehe Courant van 17, 18 en 20 mei 1869.
De Goesche Courant van 21 mei 1869.
De Zierikzeesche Courant van 22 mei 1869.
Algemeen Nieuwseh- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen van 19 mei en 26 mei 1869.
Het Hulsterblad van 22 mei en 29 mei 1869.
RAZ. inv. nr. 13.2, nr, 986, fol. 3494.
Noot van de redactie: Het is wellicht nuttig om mede te delen, dat 1 Nederlandse el de officiële
benaming is voor onze meter; 1 palm is nu 1 decimeter en 1 duim is nu 1 centimeter.
Wolphaartsdijk 1846 - 1996
Honderdvijftig jaar "DEPERPONCHERPOLDER"
door Arjaan Katsman.
Wie zich van Goes naar Wolphaartsdijk begeeft, komt daarbij over of langs een
dijk die in 1809 als eerste dam in De Schenge werd gelegd. De Schenge was een
getijdestroom welke tot die tijd de eilanden Wolphaartsdijk en Zuid-Beveland
van elkaar gescheiden hield. Tevens vormde zij eertijds de kortste vaarroute
tussen Goes en Middelburg. Een flink stuk van de vaargeul is nog in het als
natuurreservaat beschermde gebied overgebleven. Als gevolg van de afdamming
zette de verlanding van het overgebleven deel van De Schenge zich in westelijke
richting snel voort. Het daardoor ontstane schorrengebied kwam toe aan de
ambachtsgerechtigden van de omliggende gemeenten: 's-Heer Hendrikskinderen,
's-Heer Arendskerke en Wolphaartsdijk. Deze stamden allen uit een aanzienlijk
adellijk Frans - Pools geslacht: DE PERPONCHER - SEDLNITSKY. Begin 1846
dienden zij bij de Minister van Binnenlandse Zaken een verzoek tot bedijking in.
Op 4 maart 1846 werd de gevraagde vergunning al verleend. Namens de
ambachtsheren werden de schorren op 19 juni van dat jaar ten overstaan van
notaris Van den Bussche uit Goes, tijdens een publieke veiling verkocht. Hoogste
bieder was de heer Mr. Comelis de Witt Hamer, advokaat te Goes, voor de som
van 113.000,-. Hij deed dit bod namens een groep van zeven aanzienlijke
