12
is er opnieuw groei der productie, vooral door de betere droogtechniek van de
wortels, en dus beter houdbaarheid, en de uitvinding van het meer geconcen
treerde garancine: waarbij de meekrapsubstantie opgelost werd in zwavelzuur.
W.L., die in de Franse tijd al grondbezitter was, heeft zeker geprofiteerd van de
prijsstijging in die tijd. In 1836 bouwde hij, met anderen, in Geersdijk de
meestoof "De Roos". Van de zestien aandelen bezat hij er zeven, zodat hij aan elk
kind één aandeel kon nalaten.
Ook zijn broer Abraham en diens zoon Jan Willem stuurden hun meekrap
daarheen. Bij de pachtcontracten werden de pachters verplicht om tenminste een
bepaald oppervlak met meekrap te beplanten en die bij "De Roos" te laten
verwerken; was dit gebeurd, dan kreeg de pachter weer de vrije beschikking over
zijn product.
Foto van vroegere meestoof te Geersdijk. ("De Hoop" of "De Roos"?).
In "De Roos" werkten vier mannelijke arbeiders; in het werkseizoen kwamen
daar nog vier vrouwen bij, die alleen 's avonds werkten. Hun lonen lagen hoger
dan die van de landarbeiders. Het is belangwekkend te lezen, hoe zorgvuldig de
kwaliteit werd bewaakt. Niet alleen de keurmeesters - W.L.'s jongste zoon
Jacobus was jarenlang één van hen - maar het gehele personeel moest ieder jaar
opnieuw de eed afleggen, dat ze eerlijk en "stiptelijk" de voorschriften zouden
nakomen.
De boekhouding van "De Roos" over het tijdvak 21 september 1836 tot maart
1852 bleef fraai geconserveerd in het gemeente-archief van Wissenkerke. Het
totaal der rekeningen voor de bewerking liep terug van 10.043,25 voor de oogst
van 1836 tot 4.772,17 voor de oogst 1851. Die daling vond zijn oorsprong in
een dalen van de meekrapprijs, die - volgens het archief van de Heerlijkheid
Geersdijk en Wissenkerke - de teelt weer onrendabel maakte.
