Heel specifiek voor Ovezande is het verhaal
over het viskot. Drie eeuwenlang (1646-
1948) heeft het een niet onbelangrijke rol
gespeeld in de dorpsgemeenschap. Het ont
wikkelde zich van een verkoopplaats van
vis tot een centrale ontmoetingsplaats.
Wanneer in 1948 een vrachtauto tegen het
wankele gebouwtje rijdt, betekent dit het
einde van het viskot. Het wordt gesloopt.
Alles wat er van overblijft zijn drie gevel
stenen, die nu de muur van het kerkhof
opfleuren.
Een enkele keer weet de buitenwereld door
te dringen tot het meestal vredige dorp.
Een paar inwoners vochten voor Napoleon
elders in Europa, zelfs tot in Rusland.
Soms zochten inwoners de buitenwereld
op, zoals een aantal Katholieken die naar
Afb. 3. De kerk met bewaarschool en de kos
terswoning in 1949.
Afb. 4. Het viskot in gebruik als bergplaats
voor de brandspuiten.
Afb. 2. N.H. kerk met gemeentelijk 'plakke-
bord'.
Italië trokken om als Zoeaaf de Paus te hel
pen bij de verdediging van Rome tegen de
troepen van het Koninkrijk Italië (60 jaren
19e eeuw).
In 1970 is het afgelopen met Ovezande als
een eigen gemeente.
De auteur heeft een gedegen en lezens
waardig verhaal over het dorp geschreven.
Het ziet er goed verzorgd uit. De foto's zijn
met zorg gekozen en geven het boek een
meerwaarde. Waar nodig heeft hij gebruik
gemaakt van de Vaderlandse en Europese
geschiedenis om zijn verhaal over Ove
zande in de juiste context te plaatsen.
Wat overblijft na het lezen van het boek is
de indruk dat het een rustig dorp was,
waar de buitenwereld nauwelijks wist door
te dringen. Het leven gaat er zijn gangetje.
Soms werd er de rust verstoord, zoals bij de
ruzie over de Ned. Hervormde Kerk.
H.F.M. de Potter
31
