'Den Delver'
Domus van Jan was nooit nie tuus
Domus van Jan was delver
Ie dolf vóe de vrouwe en vöe de huus
En vóe 't eten van um zeivers
- Ie stieng in de dulve - jaer in jaer uut -
en schepte blubber 't enden uut.
Z'n voader was een pillink visser
die éete Jan van Doom
mae Domus z'n ambacht was gewisser
Domus die aö altie boom
- Ie stieng in de dulve - jaer in jaer uut
en schepte blubber 't enden uut.
Van oal wat reej zag um de wiel'n
Van de weg kenden ie oale sténen
Van oal wat liep zag um de iel'n
Mè van de vrouwlien ok d'r bêenen
- Ie stieng in de dulve - jaer in jaer uut
en schepte blubber 't enden uut.
Z'n einde is triest om te vertel'n
In 't naeschof is 't n uut e gleê
- Ie blies nog een rééke grote bell'n
Mae nae 'n stuitje was Domus verleeje
- Ie stieng in de dulve - jaer in jaer uut
en toen 'n oud was toen gle j'n uut.
Biezelinge, Henk Nieuwenhuize (zoon
van hoofdonderwijzer te Kapelle)
gaf dit gedicht in 1938 aan zijn school
vriend Jaap van den Berg uit Goes.
De redactie kreeg het gedicht van
Mevrouw J. Snoek-van den Berg uit
Vlissingen.
31
