ding- kon koelen, aan de andere
zijde stond een tafel die men door
middel van gasverwarming
enigszins kon verhitten. Dit
procédé was zeer handig bij het
fabriceren van de verschillende
soorten snoepgoed.
Ook maakte men in de winkel
allerlei limonadesoorten: citroen-,
sinaasappel-, grenadine- en fram-
bozensmaak.
Voor de Tweede Wereldoorlog
leverde bakker Geense aan de
firma Van Melle (banketbakker
en grossier), die zijn vestiging
had aan de Opril Grote Markt te
Goes. De heer Geense leverde de
suikerwaren en de firma Van
Melle verkocht het snoepgoed
onder haar eigen naam.
B. van de Velde: 'De heer Van Melle
beschouwde de zaak van mijn vader als zijn
eigen zaak. Vader mocht niet aan andere
bedrijven leveren. De heer Van Melle zorgde
voor flessen en verpakkingsmateriaal en de
suikerwaren werden tegen zeer uitgezogen
prijs aan de heer Van Melle geleverd. Zo
voorkwam hij concurrentie.'
In de Tweede Wereldoorlog stagneerde de
productie. In 1942 was het niet langer
mogelijk om aan grondstoffen voor het sui
kergoed te komen: boter, stroop, suiker en
andere producten konden niet meer wor
den geleverd.
De suikerbakkerij werd gesloten en om het
gezin Geense toch te kunnen onderhouden,
werd B. van de Velde hulp-postbesteller
(1942-1944) in Goes. Na de Tweede
Wereldoorlog werd de suikerbakkerij weer
opgestart. Nieuwe materialen werden aan
geschaft Er werden machines aangekocht
van de chocoladefabriek Fouarge, die zijn
suikerwerkfabricage afstootte. Er werden
onder meer de al besproken koeltafel en
warmtafel aangeschaft, een kegelroller,
een drageeketel, een walsenstoel met zes
stel koperen walsen, flessen en een grote
hoeveelheid essences. Ook werd de bakke
rij uitgebreid met een kookkachel,zodat
Afb. 5. De heer en mevrouw van de Velde bezig met hun
werkzaamheden in de werkplaats; de flessen werden
met een trechter gevuld met snoepgoed.
(Foto familie van de Velde.)
men in totaal met twee kookkachels
werkte; de heer Geense schafte een nieuwe
kookkachel aan bij de firma Hollestelle aan
het Noordeinde in Goes.® Deze kookkachel
was 60 a 75 centimeter in doorsnede,
bevatte twee rijen vuursteen en werd
gestookt op cokes.
Boven op de zolder stond een grote bak. In
deze bak werd de suiker gestort die in hoe
veelheden van duizend kilo werd geleverd.
Vanaf de bak op zolder liep een buis naar
de bakkerij. In de buis was een schuifje
gemonteerd. Had men suiker nodig dan
opende men het schuifje en tapte men een
hoeveelheid suiker af.91
De heer Van de Velde: 'Omdat vader altijd
loodgieter was geweest, ontwierp hij zelf
dingen die hij in de bakkerij kon gebrui
ken... Hij was een zeer handige man'.
Voor de Tweede Wereldoorlog was al een
zogenaamde vacuüm-kookinrichting aange
schaft. Na het koken van het suikerdeeg
werd de koperen pan onder een stolp
geplaatst en vacuüm gezogen. Het suiker
deeg bleef na deze bewerking droger; zo
werd voorkomen dat de babbelaars en
ander snoepgoed gingen plakken in de pot
ten.
Ook werd gebruik gemaakt van een zoge-
7
