De bevrijding van het noordwestelijk deel van
Zuid-Beveland
J.L. Kleinepier
Het volgende relaas is het verhaal over de
bevrijding van een deel van Zuid-Beveland
zoals dat nu nog in mijn geheugen vastligt.
Volgens mij is hierover weinig bekend,
reden voor mij om dit schriftelijk vast te
leggen.
Maar laat ik me eerst even voorstellen:
mijn naam is Jan Leijn Kleinepier, geboren
23 maart 1928 te Zoutelande en in 1937
met mijn ouders verhuisd naar Oud-Sab-
binge (gemeente Wolphaartsdijk), waar
mijn vader een graan- en meelhandel en
maalderij had gekocht.
digde kolen lagen ernaast op de vloer. De
Duitse commandant was van beroep dokter
en paste de Rode Kruis-regels stipt toe. Hij
reed van tijd tot tijd op een fiets door het
dorp en als zich gewone Duitse militairen
in het dorp ophielden of wilden passeren
dan werden zij door hem op niet mis te
verstane wijze teruggestuurd. Eind oktober
1944 namen de gevechten tot bevrijding
van de Westerschelde- monding toe en wer
den steeds meer gewonden, deels zwaar,
naar het hospitaal (school) gebracht.
De commandant kreeg een tekort aan per-
Afb.l. Ring te Oud-Sabbinge, eind oktober
1944, Can. Shermantank.
(foto H. Heijboer.)
Afb.2. Ring te Oud-Sabbinge, eind oktober
1944, Can. Bren-Carrier.
(foto H. Heijboer.)
Wolphaartsdijk werd door de Duitsers,
nadat geallieerde troepen de grens tussen
Brabant en Zeeland waren genaderd, tot
Rode Kruis dorp verklaard. Het dak van de
Hervormde Kerk alsmede de daken van
verschillende andere grotere gebouwen
werden wit geschilderd met een rood kruis.
De openbare school op Wolphaartsdijk
werd ingericht als hospitaal. Eén van de
lokalen werd 'operatiekamer' en om de
temperatuur binnen wat op te voeren werd
naast de bestaande 'Godin' kolenkachel nog
een tweede exemplaar opgesteld. De beno-
soneel en pikte toen burgers van de straat
om te helpen.
Ik was één van hen en moest de af- en aan
rijdende ambulanceauto's helpen lossen en
de gewonden naar binnen brengen. In de
operatiekamer (schoollokaal) was het druk,
met veel amputaties. Aan de achterkant
van de school was een deur die uitkwam op
een volkstuin, hier was een put gegraven
waarin de geamputeerde ledematen wer
den gegooid.
Met het oprukken van de geallieerden
werd de toestand steeds chaotischer en de
20
