ring van leerplicht. Na de opening van de vergadering vroeg hij als eerste het woord om daarvoor nog eens te pleiten. Van de aanwezige voorstanders van de bijzondere school reageerde dr. A. Kuyper daarop onmiddellijk. Ging de vereniging deze kant op, dan zouden hij en de zijnen zich daaruit terugtrekken. Toen de vergadering na een zeer rumoerige discussie inderdaad besloot de leerplicht niet als doel van de vereni ging te kiezen, eiste Kuyper dat kosteloos onderwijs evenmin een middel mocht zijn om de doelen te bereiken. Dat zou immers alleen het bezoek aan de openbare school ten goede komen. Dit veroorzaakte grote opwinding. Verhagen zwaaide met zijn hoed en riep luid op dit punt vooral niet toe te geven. Dat deed men ook niet, waarop Kuyper en zijn aanhang de zaal demon stratief verlieten.201 Met nadruk heeft Otto Verhagen zijn stem pel ook gedrukt op de beginperiode van Volksvermaken. Een belangrijke aanlei ding tot de oprichting van deze vereniging was een debat eind 1866 in de gemeente raad over een verzoek om subsidie door de harmonie De Volharding. Omdat er voor het gewone volk nauwelijks publieke ver makelijkheden waren, was Otto Verhagen daar een voorstander van. Als tegenpresta tie zou de harmonie 's zomers openbare concerten moeten verzorgen. Een meerder heid van de raad vond dat 'vermaken voor het volk' uit particuliere middelen beko stigd moesten worden.211 De hint was duidelijk. Verhagen overlegde met mr. M.J. de Witt Hamer en dr. A.P. Fokker en in januari 1867 werd door hen met een tiental anderen de "Vereeniging tot het regelen en bevorderen van volksverma ken te Goes' opgericht. Volksvermaken stelde zich ten doel 'om het volk door gepaste uitspanningen en feestelijke bijeen komsten, aangenaam en zoo nuttig mogelijk bezig te houden, opdat de smaak voor het goede en schoone aangewakkerd worde.De Goessche Courant ondersteunde dit van harte. Zo kon men tegemoet komen 'aan de vaak geuite klagt, dat ons volk meestal aan die vermakelijkheden zich overgeeft, die of ongepast of voor de zedelijkheid verderfelijk zijn.' De betrokkenheid en medeverant woordelijkheid van 'het volk' werd onder streept door het instellen van een contribu tie van een dubbeltje per maand.221 Otto Verhagen was gedurende de jaren 1867 en 1868 voorzitter van de vereniging. Wanneer in de stad openbare feesten geor ganiseerd moesten worden, was Volksver maken meestal het eerste aanspreekpunt. De vereniging werd dan eerder als een feestcomité beschouwd dan als organisatie ter behartiging van de belangen van de leden. Het was niet altijd duidelijk welk accent in een bepaalde situatie het meeste gewicht moest krijgen. Dit kwam duidelijk naar voren in 1868 bij het feest ter gele genheid van de opening van de spoorlijn Bergen op Zoom-Goes. Eigenmachtig was voorzitter Verhagen op het verzoek van het gemeentebestuur ingegaan om dit te orga niseren. Binnen het bestuur ontstonden er problemen over. Waarschijnlijk was dit de reden van de terugtreding als voorzitter van Otto Verhagen. Handboogschutterij In het midden van de negentiende eeuw waren in deze omgeving, min of meer in navolging van de schutterijen uit de late Middeleeuwen, de handboogschutterijen in opkomst. Zo werd ook in Goes kort na elkaar een drietal schutterijen opgericht. Dat waren 'Altijd in Roeren', 'Jacoba van Beieren' en 'Willem Teil'. 'Altijd in Roeren' was de oudste. De vereniging was in 1848 opgericht in het vlak bij Goes gelegen Wis- sekerke, maar had vanaf 1853 domicilie in de stad zelf, in de Prins van Oranje. Een jaar na de oprichting aanvaardde Koning Willem III het beschermheerschap van de vereniging, waarna de officiële naam werd: 'Koninklijke Handboogschutterij Altijd in Roeren'. Jaarlijks in de maand augustus werd het 'Schieten van den Koning' gehou den. Wat precies de reden was om kort na 'Altijd in Roeren' een nieuwe handboog schutterij op te richten is niet duidelijk. Er zijn tekenen die er op wijzen dat de oprich ting van 'Jacoba van Beieren' te maken had met verzet tegen de politieke kleur van 'Altijd in Roeren'. Bij 'Jacoba van Beieren' lag het zwaartepunt op 'de veraangena- 12

Tijdschriftenbank Zeeland

De Spuije | 2005 | | pagina 14