want er werd geconstateerd dat zijn linker
been difformé was avec un petit infectie.
Pas bij de herkeuring noteerde de keu
ringsarts bon achter zijn naam. Uit de ver
dere gegevens blijkt dat Jacob met zijn
lm/783 cm veel langer was dan veel van
zijn leeftijdsgenoten. Bij voorbeeld zijn
plaatsgenoot Cornelis Valkier, die bij de
marine was ingedeeld, mat slechts lm/573
cm.
Jacob had verder kastanjebruin haar,
blauwe ogen, een gemiddelde neus, een
ronde kin, grote mond en een bruine
gelaatskleur, maar zijn linker wang was
wat pokdalig.
De veldtocht
Hij vertrok met het contingent voor het
33ste Regiment Légère op 15 oktober 1811
vanuit Middelburg naar het dépöt te Givet
in de Ardennen, waar ze op 2 november
aankwamen. De groep stond onder leiding
van een sergeant Allemand van het 21ste
Regiment de Ligne.
Na de korte opleiding werden ze ingedeeld
bij één van de vier oorlogsbataljons van het
33ste, die toen in Bremen lagen. Jacob
kwam terecht bij de compagnie grenadiers
van het 3e bataljon. Toen het 33ste, dat deel
uitmaakte van de voorhoede, op 24 juni
1812 de grensrivier de Njemen overstak,
telde het Regiment 66 officieren en 2470
minderen, aanmerkelijk beneden de offi
ciële sterkte. Het derde bataljon lag van
juli tot half augustus te Borisov en bevei
ligde daar de bruggen en de stad. De
andere bataljons lagen in Minsk. Vandaar
marcheerden het 2e en 3e bataljon door
naar Smolenks (325 km), waar ze eind
augustus aankwamen. Op 10 september
werd de tocht naar Moskou aanvaard. Der
tien dagen later, toen ze nog acht uur ver
wijderd waren van deze stad, kregen ze de
opdracht om de weg vrij te houden van de
vijand. Een eenheid van 140 man uit het
33ste, tachtig man van het bataljon Ouvriers
du Danube en tachtig man van het bataljon
Hessen Darmstadt werden met tweehon
derd Dragonders van de Garde er op uit
gestuurd. Er ontstond een gevecht met een
overmacht aan Russische cavalerie, die uit
eindelijk aan tachtig dragonders en 140
infanteristen het leven kostte. Op 27 sep
tember arriveerden ze eindelijk in Moskou.
Bij de terugtocht maakten ze deel uit van
de achterhoede. Terug in Smolensk moest
een hoogte ten westen van de stad bezet
worden gehouden. De temperatuur was
inmiddels gedaald naar negentien graden
onder nul. De eerste nacht vroren er zestig
man dood in het onbeschutte bivak. Tijdens
de terugtrekking uit Krasnoï dienden zij
als laatsten aan te sluiten bij de terugtrek
kende eenheden, maar werden toen
bestookt door kozakken. Er werd een carré
gevormd, dat daarna door drie Russische
cavalerie-eskadrons werd aangevallen.
Toen ook de Russische artillerie het carré
onder vuur nam en ze werden aangevallen
door twee bataljons Russische infanterie
vielen bij meenigte in het carré dooden en
gekwetsten tegen den grond. Ook officieren
kregen nu bevel om een geweer te pakken.
Toen de cavalerie de aanval weer inzette
bezweek het carré en werden ze onder de
voet gereden en ter neder gesabeld. Er
waren nog 21 officieren en zestig minderen
over, merendeels gewond, die in gevangen
schap raakten.
Waar en hoe Jacob aan zijn einde is geko
men is niet te achterhalen. Perdu dans la
campagne de 1812 en Russie staat achter
zijn naam. Is hij en arrière geraakt en
neergevallen langs de kant van de weg,
bezweken in een geïmproviseerd hospitaal,
doodgevroren 's nachts in het bivak of neer
gesabeld door een Russische dragonder bij
de laatste aanval op het carré?
De geschiedenis zal het nimmer meer vrij
geven.
Nadien in Nederland
In 's-Heerenhoek wachtten Maria Loen en
dochtertje Anna tevergeefs op zijn terug
keer.
Op 28 november 1814 stuurde de schout
van 's-Heerenhoek een lijst naar Middel
burg met daarop twaalf namen van vermis
ten uit 's-Heerenhoek. Bovenaan de naam
van Jacob Willemse Mol. Maria is later
ingetrokken bij de pas weduwnaar gewor
den Marinus Mol, de zoon van zijn oom
Jan, waar hij voor zijn huwelijk in huis
was. Zij heeft van hem vier kinderen gekre-
15
