maanden lang niet gemenstrueerd toen ze
leed aan 'de platte ziekte'. Doctor Elzman
moest er toen aan te pas komen om haar te
genezen. Nadrukkelijk vroeg haar moeder
of ze soms 'slechte dingen met dien Snaren-
berg had gedaan'. Gelukkig kon Lena haar
geruststellen door te zeggen dat er niets
aan de hand was. Maar toen 'de stonden'
nog langer uitbleven, zei haar moeder dat
ze de dokter zou laten komen. Lena, die
met Hein meer had gedaan dan enkel
gezoend, besefte nu dat ze van hem in ver
wachting was. Uit angst om door het te
verzwijgen door de dokter verkeerde medi
cijnen voorgeschreven te krijgen, bekende
ze haar moeder dat ze zwanger was. Haar
vader mocht het voorlopig niet weten. Doch
dit zou niet lang duren, want in korte tijd
verspreidde het gerucht zich in het dorp en
kwam hij er ook achter. Vanaf dat moment
verbood hij haar nog langer om te gaan
met de zoon van de predikant. Dit bete
kende dat ze elkaar nu stiekem moesten
ontmoeten. Omdat Lena's ouders iedere
dinsdag naar de markt in Goes gingen,
spraken ze de eerstvolgende dinsdagmor
gen met elkaar af en kwam Hein naar de
hofstede. Maar zijn bezoek bleef niet onge
zien en twee dagen later kreeg Lena's moe
der het te horen. Ze werd zo kwaad dat ze
's middags een bord met aardappels en
paling naar het hoofd van Lena smeet. Die
pakte daarop gelijk haar spullen en nam de
benen. Ze ging naar buurman Cornelis
Merison en vertelde diens vrouw dat ze
niet langer thuis kon blijven omdat ze werd
mishandeld en vroeg om onderdak. Omdat
er geen bed voor haar was, werd er een
gehaald bij Kootje Vreeke. Aan kostgeld
moest ze 2,50 betalen, wat ze deed van
het geld dat ze van haar ouders ter gele
genheid van de kermis en het nieuwe jaar
had gekregen.
Vier weken lang is ze bij Merison in huis
geweest. Door bemiddeling van de burge
meester kwam haar vader haar toen weer
ophalen. Hij zei dat haar moeder er nu
vrede mee had als ze met Hein zou trou
wen. Wel hadden ze besloten dat ze bij
haar huwelijk niet meer zou krijgen dan
haar kleren en haar kabinet en na hun
dood niets zou erven.
Intussen was het ook voor Hein tijd gewor
den om met zijn ouders over het voorgeno
men huwelijk te praten. Zijn vader, die nog
kindergeld van hem trok, wilde geen toe
stemming geven voor hij twintig was. Hij
moest wachten tot januari 1833 eer het
zover was. Toen Lena Hein vertelde dat ze
bij haar huwelijk onterfd zou worden, ver
brak hij de verkering.
Omdat de tijd niet stil had gestaan, werden
er door Lena's moeder voorbereidingen
getroffen voor de komende bevalling. Deze
stond gepland op eind april. Ze kocht een
mand vol kindergoed en er moest uitgeke
ken worden naar een min. Intussen had
Lena Hein nog één keer gezien toen ze met
de meid naar de pastorie ging en hij bij de
haard zat. Omdat ze hem niet wilde ont
moeten, was ze omgedraaid en naar huis
teruggelopen.
Hein had intussen spijt gekregen dat hij de
verkering had uitgemaakt en stuurde de
vrouw van Cornelis Merison naar Lena
met de boodschap dat hij weer omgang met
haar wilde hebben. Ook via buurvrouw
Adriana Geene liet hij dit weten. Beide
keren gaf Lena ten antwoord dat hij alleen
welkom was als hij met haar wilde trou
wen. Hij mocht haar niet meer achterna
lopen, want dan zou ze opnieuw ruzie met
haar ouders krijgen. Hein schreef terug dat
hij wel wilde trouwen, maar dat zijn ouders
nooit toestemming zouden geven als ze ont
erfd zou worden en ze hen niet zouden
onderhouden. De vrouw van Merison
bracht de brief bij Lena. Zij schreef terug
dat ze haar ouders nooit zover zou krijgen
om dit terug te draaien.
In januari nam Lena's moeder de drieën
dertigjarige Janna Kloosterman als boeren
meid aan. Voorlopig zou ze tot mei in
dienst kunnen blijven. Omdat Janna, die
weduwe was van Adriaan Westveer, drie
kinderen had gebaard, zou ze als min
dienst kunnen doen, zodat ze er geen
hoefde aan te nemen. En Maatje de Jong
uit Wemeldinge, die op een middag naai
werk op de hofstede deed, werd gevraagd
om enige dagen het werk te komen doen
als Lena in het kraambed zou liggen.
Op 8 april gingen Lena en Janna rond
zeven uur 's morgens op pad naar Goes.
24
