Afb. 6. Een Sikorsky helikopter van
de Royal Air Force, op het haven
plateau. (Collectie G. de Fouw.)
dijk een plaatselijke boer die met zijn trac
tor de bevroren kadavers opstapelde. Later
verbrand?
Patrouillelopen werd routine en gelukkig
zonder ongelukken, aangespoelde lijken
of schoten. Later was wel een verhaal dat
elders in het Rampgebied een boer, rijdend
op zijn tractor, het gegeven 'halt' teken,
de opgeheven hand, abusievelijk begreep
als groet en doorrijdend vriendelijk tenig-
zwaaide naar de militair. Die na nog een
sommatie aanlegde en de nog rijdende boer
in zijn been schoot. Waar gebeurd verhaal?
Een Sikorsky helikopter van de Royal Air
Force, die op de kade was geland en hier
tijdelijk stond was toen nog iets heel bij
zonders. Voor de bevolking kwam warme
kleding uit Noord-Amerika. Of Canada?
Na acht dagen in Colijnsplaat kwam
onaangekondigd onze aflossing: een
mobiele eenheid van de landmacht, com
pleet met o.a. een keukenwagen! Voor ons
was het maar behelpen geweest.
Ik weet niet hoe en langs welke route wij
die dag zijn teruggegaan naar Middelburg.
Ongetwijfeld vies, na tien dagen zonder
verschoning te hebben gewerkt en geslapen
in ons uniform.
Helaas zijn de contacten met wethouder
Bom en de meeste inwoners van Colijns
plaat stroef geweest. Waar was de burge
meester en de politie in die acht dagen van
ons verblijf?
Eerst veel later heb ik begrepen hoeveel de
bevolking van Colijnsplaat toen te verwer
ken had: doden begraven, vermisten zoe
ken, angst, hoop en wanhoop. Onzekerheid,
verdriet, schade, chaos, enz. enz.
Ik herinner mij een lange, naderende
begrafenisstoet met paarden op de dijk.
Volgens de heer De Fouw, Historie Noord-
Beveland, waren er door 'het wonder van
Colijnsplaat' plaatselijk geen doden te
betreuren. Wel werden toen tijdelijk de
doden uit Kortgene begraven in Colijns
plaat omdat de begraafplaats daar was
ondergelopen. In totaal vielen in Kortgene
en Kats 41 slachtoffers.
Achteraf kan ik best begrijpen dat men zelf
heel grote zorgen had en geen prioriteit
voor ons.
Door die toevallige omstandigheid heb ik
deel kunnen nemen aan hulpacties door
militairen in Zeeland: Ritthem, Arnemui-
den en Colijnsplaat.
Dankbetuiging
Met postume dank aan vrachtrijder Piet de
Buck en zijn dochter Jo, kapper Ko Schip
pers en de onbekende maaltijdkokers in
Kats die ons toen belangeloos hebben gehol
pen.
Tevens veel dank aan de heer Gerard de
Fouw, Historie Gemeente Noord-Beveland,
voor de recente en geslaagde zoektocht naar
de namen bij dit verhaal, de foto's uit zijn
privé archief, en zijn zeer plezierige hulp bij
het samenstellen van mijn verhaal.
16
