Afb. 2. Zorro's in de sneeuw.
(Foto: C. Coppoolse.)
overleden broeder of zuster wordt wegge
bracht naar de laatste rustplaats lopen ze
twee aan twee zwijgend en recht voor zich
uitkijkend in een groep van ongeveer twin
tig mannen. Ze dragen een zwarte rouw
mantel, zwarte schoenen en een zwarte
gleufhoed.
Sedert 1983 beschikt het gilde weer over
een handboogschutterij.
Het tweede deel van het boek bestaat uit
interviews met de huidige leden.
Als je een bezoek brengt aan het dorp Kloe-
tinge, loop je de kans een begrafenisstoet te
zien met geheel in het zwart geklede man
nen. Uiteraard stel je jezelf de vraag waar
dit alles op slaat. Het antwoord hierop is
te vinden in dit boek in het artikel van Ge
rard Lepoeter. Ik heb het artikel met veel
plezier gelezen. Het vergroot onze kennis
over de tradities die op het dorp tot op he
den zijn blijven bestaan.
De interviews zijn voor buitenstaanders
niet zo interessant.
Hugo de Potter
De beslotenheid van het gilde zorgde er
voor dat buitenstaanders het gilde meer
zagen als een soort geheim genootschap.
De plaats waar het handbooggilde oefende
werd het Schuttershof genoemd. Halver
wege de achttiende eeuw stopte het gilde
met de schietoefeningen, maar het bleef
wel bestaan. Tot op de dag van vandaag
blijft de 'blijde maaltijd' een zeer belangrijk
onderdeel van de activiteiten van het gilde.
Bij het schuttersgilde was het de bekroning
en de afsluiting van het jaarlijkse koning-
schieten.
Een andere belangrijke taak van de gilde-
broeders is het brengen van de laatste eer
aan overleden gildebroeders, hun echtge
note of weduwe.
Vooral hiervan kennen wij het gilde. Als de
Afb. 1. Sint Sebastiaan. Houtsnede, Parijs
eind vijftiende eeuw. (Afbeeldingen uit het
boek.)