Afb. 2. Zorro's in de sneeuw. (Foto: C. Coppoolse.) overleden broeder of zuster wordt wegge bracht naar de laatste rustplaats lopen ze twee aan twee zwijgend en recht voor zich uitkijkend in een groep van ongeveer twin tig mannen. Ze dragen een zwarte rouw mantel, zwarte schoenen en een zwarte gleufhoed. Sedert 1983 beschikt het gilde weer over een handboogschutterij. Het tweede deel van het boek bestaat uit interviews met de huidige leden. Als je een bezoek brengt aan het dorp Kloe- tinge, loop je de kans een begrafenisstoet te zien met geheel in het zwart geklede man nen. Uiteraard stel je jezelf de vraag waar dit alles op slaat. Het antwoord hierop is te vinden in dit boek in het artikel van Ge rard Lepoeter. Ik heb het artikel met veel plezier gelezen. Het vergroot onze kennis over de tradities die op het dorp tot op he den zijn blijven bestaan. De interviews zijn voor buitenstaanders niet zo interessant. Hugo de Potter De beslotenheid van het gilde zorgde er voor dat buitenstaanders het gilde meer zagen als een soort geheim genootschap. De plaats waar het handbooggilde oefende werd het Schuttershof genoemd. Halver wege de achttiende eeuw stopte het gilde met de schietoefeningen, maar het bleef wel bestaan. Tot op de dag van vandaag blijft de 'blijde maaltijd' een zeer belangrijk onderdeel van de activiteiten van het gilde. Bij het schuttersgilde was het de bekroning en de afsluiting van het jaarlijkse koning- schieten. Een andere belangrijke taak van de gilde- broeders is het brengen van de laatste eer aan overleden gildebroeders, hun echtge note of weduwe. Vooral hiervan kennen wij het gilde. Als de Afb. 1. Sint Sebastiaan. Houtsnede, Parijs eind vijftiende eeuw. (Afbeeldingen uit het boek.)

Tijdschriftenbank Zeeland

De Spuije | 2012 | | pagina 50