punt maar een rollend deel met contrage
wicht. Er kwamen geen remmingswerken
of aanlegsteiger. Scheepvaart had voor
rang, dus bij het aankomen van een schip
moest de brug op tijd open zijn.
De brug werd aangedreven door twee elek
tromotoren maar het moest ook met één
motor kunnen. Met twee motoren moest
de brug in 1,5 minuten open zijn, met één
motor in 8 minuten. In geval van storing
moest hij ook met handkracht open kun
nen, in 12 minuten afhankelijk van de
winddruk. De slagbomen zouden worden
voorzien van een hekwerk om vee tegen te
houden.
Het veerrecht Kortgene-Wolphaartsdijk
was nog in bezit van het Ambacht Kort-
gene en moest nog worden afgekocht.
Dit gebeurde per 1 januari 1940 voor
15.000,-. Het veerrecht Wolphaartsdijk-
Kortgene was al eerder afgekocht door de
provincie.
Eindelijk kwam het moment in zicht dat de
bouw een aanvang kon nemen. In de 'Mid-
delburgsche Courant' van 26 april 1940
werd de aanbesteding aangekondigd van
de onderbouw voor de brug voor gewoon
verkeer over de Zandkreek met bijkomende
werken. Tevens voor het leveren en plaat
sen van vijf stalen vakwerkbruggen voor
gewoon verkeer met bijkomende werken.
De aanbesteding vond plaats op 8 mei,
om 11 uur in de Abdij te Middelburg. De
inschrijvingen vielen zwaar tegen. De laag
ste inschrijver voor de onderbouw was de
Amsterdamse Ballast-Mij. met 982.000,-,
en die voor de bruggen de Fa. Penn
Bouduin met 386.380,- en dan moest
het beweegbare deel nog worden aanbe
steed. De raming voor het hele werk was
1.300.000,-. Er kon dus nog niets gezegd
worden over het doorgaan van de plan
nen.20'
De tijden werden steeds meer onzeker. Op
10 mei, twee dagen na de aanbesteding viel
Duitsland ons land binnen. Op 19 juli viel
de hakbijl over het project met een brief
van het departement van Sociale Zaken
aan GS. Vanwege gewijzigde omstandighe
den achtte men het niet verantwoord het
onderhavige project te laten doorgaan. Ook
al vanwege de schaarste aan benodigde
materialen. Op grond van bovenstaande
werd het eerder toegekende krediet ad.
1.060.000,- weer teruggenomen.
Dit was het absolute einde van de onder
neming. Het brugcomité zou nog blijven
bestaan, tot in 1960, in het kader van
het inmiddels aangenomen Deltaplan, de
Zandkreekdam werd geopend. Zij bleef tot
het eind toe streven naar een beter veer of
een vaste verbinding.21'
De vraag komt op hoe de geschiedenis
zou zijn verlopen als de hele onderneming
eerder en vlotter zou zijn opgezet, of als de
oorlog later zou zijn uitgebroken. Zou dan
de bouw zijn doorgezet? Zouden bij het eind
van de oorlog, de Duitsers de brug hebben
laten springen?
Hoe zou de afdamming van de Zandkreek
bij het Deltaplan zijn ingepast? Zouden er
dan drie verbindingen zijn gekomen, of zou
men de brug hebben afgebroken?
Het is ook merkwaardig dat de toevoerweg
door Kortgene moest lopen en men er de
school en huizen voor af moest breken,
terwijl de brug recht voor de Torendijk
uitkwam, die rechtstreeks naar de pro
vinciale weg voerde. Ook de behoefte
aan een viaduct voor de tramweg Goes-
Wolphaartsdijk is vreemd. Dat zou komen
aan het eindpunt van de lijn, die honderd
meter verder zijn eindbestemming had.
De passagiers hadden net zo goed aan de
andere kant van de weg kunnen uitstap
pen. De lijn zou trouwens in 1942 worden
vervangen door een buslijn, dus bij het
doorgaan van de brugbouw zou er waar
schijnlijk nooit een tram onderdoor zijn
gegaan.
Rest de vraag: moeten de Noord-Bevelan
ders het jammer vinden dat de brugbouw
niet door is gegaan, of niet?
22
Noten:
1. Middelburgsche Courant, 20-07-1933.
2. Middelburgsche Courant, 01-09-1933.
3. Middelburgsche Courant, 27-09-1933.
4. Middelburgsche Courant, 27-09-1933.
5. Middelburgsche Courant, 03-10-1933.
6. Middelburgsche Courant, 02-10-1933.
7. Middelburgsche Courant, 14-11-1933.
