het zien van een tros (meertouw) van een
boot waarop ze meezeilde en waar het zon
licht op scheen. Wat kun je daarmee doen
was de vraag die ze zich stelde? Zo kwam ze
ook bij andere materialen, perspex bijvoor
beeld, dat een belangrijke rol speelt in deze
expositie. Bij het zoeken naar vormen was
de Frans-Hongaarse kunstenaar Vasarely,
die voorwerpen uit het dagelijkse leven
abstraheerde voor haar een inspiratiebron.
In deze expositie zijn vierkanten te zien,
bijzonder gerangschikt, draaiende kubussen,
cirkels, torens die als het ware de hemel
in reiken..., vaak van perspex maar ook
van staal. Vaak in sterke kleuren geschil
derd. Daarin of daartussen of eromheen
kant in kleuren die in balans zijn met de
kleuren van het kader waarin ze zijn gevat.
Bijzonder vond ik de gekantkloste band die
als een dna-formule gewikkeld was rond een
koker. Heel apart, heel mooi, heel evenwich
tig. En zo wil ze het ook. Ze is altijd op zoek
naar balans, rechte lijnen en geen tierlan
tijnen. Maar ook de sterke kleuren van het
materiaal waarop het gekleurde kantwerk
weer aansluit, zijn van belang. Zoals ze zich
liet ontvallen: Vóel de warmte, dat ben ik...!
Ze verwerkt kant niet alleen op de klas
sieke manier. Ook garens, zelfs ijzergaren
gebruikt ze, die ze rangschikt of vlecht...
Daar werkt ze tegenwoordig zelfs het liefst
mee.
In haar openingwoord liet de kunstenares
weten dat kunst niet zonder de juiste omge
ving kan waarin ze tot haar recht komt.
Daar was ze hier zeer over te spreken. Ze
prees daarbij conservator Koen van Rooijen.
De gekozen kleuren van de vitrines vond
ze geweldig. Ook de stellages voor sommige
stukken vond ze heel interessant. Het was
erg prettig samenwerken.
Te zien tot en met 29 oktober.
27
