DE ZEEUWSE
STREEKDRACHTEN
van baggeraars had toebehoord, met een
grote naam in binnen- en buitenland die
- volgens Koolhaas - een bizarre smaak
hadden, realiseert ze zich dat het gaat om
haar familiehuis. Het bijzondere familie
huis, weggebombardeerd in 1944, heeft ze
niet gekend maar ze is wel geregeld in het
landhuis geweest aan de overkant van de
weg, dat haar grootvader had laten bouwen.
Ze heeft er vaak gespeeld, vele verhalen
gehoord en het behoort nog steeds aan de
familie. Ze vraagt zich af of zo'n plek die
zo veel 'geest' moet hebben gehad tot leven
gewekt en bewaard kan worden. Ze doet
onderzoek in archieven, praat met mensen
die nog persoonlijke ervaringen hebben met
de familie en met dorpelingen. Ook omdat er
zoveel correspondentie bewaard is gebleven
tussen de familieleden en vele ansichtkaar
ten over en weer zijn gestuurd, weet ze zich
een beeld te vormen van de karakters en is
ze in staat een boek te schrijven waarin de
personen een gezicht krijgen. Gesprekken
vinden plaats zoals ze gevoerd hadden
kunnen zijn, zoals ze zelf tijdens de lezing
zegt. Wat mij betreft is het inderdaad
gelukt om de 'geest' van de plek tot leven te
wekken!
Een interessant en lezenswaardig boek.
Hester van Rees
Boekindruk: De Zeeuwse klederdrachten, handboek
voor het maken van kleding
Susan Bakx-Plasmans, Liza van der Heijden-van der Werff, Jolien Sturm-Francke, Jeanine Dekker,
De Zeeuwse klederdrachten, handboek voor het maken van kleding, 2018. Uitgave van Stichting
De Zeeuwse Streekdrachten uitgeverij Wbooks, 264 blz. met circa 300 afbeeldingen in kleur, ISBN
978-94-6258-25-38, verkoopprijs 39,95.
Dit boek is het vervolg op het overzichts
werk De Zeeuwse Streekdrachten 1800-2000,
waarvan 4.000 exemplaren hun weg vonden
naar de lezer. Keek die laatste publicatie
terug op hoe kledingstukken en kostuums
er door de eeuwen heen uitzagen, dit boek
is een handboek geworden voor het maken
van kleding. Dat klinkt gemakkelijker dan
het was. Want met het verdwijnen van de
traditionele kleermakers en de naaisters
van jakken en schorten, verdwenen ook hun
kennis en vaardigheden.
Het was wel bekend dat gewerkt werd met
vaste referentiepunten op het lichaam. De
kleermaker nam de maten van zijn klant,
schreef dat op een strookje krantenpapier
en tekende aan de hand daarvan op de
stof de verschillende onderdelen van het
kledingstuk af. Alleen al het begin van dit
proces was bijzonder. Maar hoe bijvoorbeeld
met naald en draad door de zware kwaliteit
stoffen van vroeger te gaan? Die werkwijze
was het geheim van de kleermaker! Om
Afb. 1. Omslag van het boek.
47
