ervaren. Ze zouden die later wel willen
overnemen. Er worden mooie close-upbeel-
den getoond. Eén jongen spreekt duidelijk
uit dat hij met zijn klasgenoten nooit iets
deelt van de varkenshouderij. Ze begrijpen
het helemaal niet. Als hij verdrietig is, gaat
hij naar zijn kleine varkentjes toe. Dan blijft
hij er een tijdje en voelt hij zich weer beter.
Als de varkentjes weggehaald worden en
hij de lege stal ziet, heeft hij het er moeilijk
mee, al zet hij zich erover heen. De tweede
boerenzoon is wat harder. Je ziet hem flink
achter een aardappelrooimachine lopen om
verloren aardappelen op te rapen, en geïnte
resseerd toekijken hoe zijn vader een haan
slacht. De derde jongen zie je in de boom
gaard van zijn vader die vol in de bloesem
staat. Hij realiseert zich wat een onweersbui
kan doen. Het werk van maanden kan in
één klap vernietigd zijn, al kun je met een
hagelkanon proberen dat te voorkomen. Het
meisje is een kind van twee werelden. Ze
hebben thuis 450 schapen en zij heeft 55
flesjes nagellak.
Alle vier kinderen zijn op de boerderij opge
groeid en ze voelen zich er thuis. Een van
hen zegt dat hij als vierde generatie de boer
derij wil voortzetten. Behalve die gevoelens
komen echter weinig gedachten naar voren
over de redenen die maken dat de jongens
en het meisje de boerderij willen voortzetten
of misschien juist niet. Geen gedachten
over technische mogelijkheden die ze willen
gebruiken, over het nog kunnen vinden van
een bestaan als agrariër of veeteler. Over
varkenspest die de toekomst een andere
richting kan geven. Over het mooie een bij
drage te leveren aan de voedselproductie...
Informatie die ook jongeren van die leeftijd
best oppikken. Dat maakt de film niet sterk.
Het gedicht dat aan de film vooraf ging, liet
zien dat het boerenleven verder reikt dan
een persoonlijk bestaan. Eeuwen van gewor
teld zijn in het land. Ondanks alles ploegt
de boer voort. Een mooie slogan uit de jaren
zestig, zeventig van de vorige eeuw. Maar
desondanks zijn toch al veel boeren gestopt
en zijn er kinken in de kabel van de conti
nuïteit. Laten we hopen dat boeren ondanks
alle negatieve ontwikkelingen er toch in
slagen hun bedrijf voort te zetten, voor de
boeren en voor ons culturele landschap!
Hester van Rees
Generation
Bronnen:
De documentaire Ceres won de PZC-vakjuryprijs tijdens
het Filmfestival Film by the Sea in Vlissingen,
september 2018.
Ceres, documentaire door Janet van den Brand, 2018.
https://www.filmbythesea.nl/voorstellingen/ceres
50
