van
Zeeuwtje
<4
Afb. 1. Omslag van het boek.
een drukpers in Breda beschikte waarop het
Dagblad van Noord-Brabant werd gedrukt.
Als rayonredacteur van het Dagblad van
Noord-Brabant en Zeeland kon Karhof zich
voortaan geheel wijden aan het provinciale
nieuws.
De oorlogsjaren brachten Karhof in een
moeilijke positie. De krant pleitte openlijk
voor een samenwerking met de Duitsers,
maar Karhof voelde daar bitter weinig voor.
Aan de andere kant besefte hij dat openlijke
oppositie zinloos was en daarom koos hij
voor de weg die de meeste mensen in het
land bewandelden, namelijk aanpassing
oftewel accommodatie. In de praktijk bete
kende dit dat hij uitnodigingen om vieringen
van de NSB en de WA bij te wonen zo veel
mogelijk probeerde te mijden.
Verder bood hij geregeld weerstand aan de
druk die de bezetter op hem uitoefende om
in positieve zin over het nationaal-socia-
lisme te schrijven. Sterker nog, af en toe kon
hij het niet laten om de NSB belachelijk te
maken. Zo schreef hij over een bijeenkomst
in Goes, waar een man van de WA een toe
spraak gaf: Al wat uniform had stond voor
hem opgesteld. Tussen zijn woorden door
kon men een speld horen vallen. Plotseling
kwam het ratelend vuilniskruiwagentje van
Remijn uit de ingewanden van het stadhuis.
De man van de gemeentereiniging deed wat
hij elke zaterdag gewoon was te doen, hield
bij elk papiertje halt, pikte dat op en ratelde
voort naar het volgende stukje ongerechtig
heid. De Gemachtigde van de Leider Jan
Dekker, stikvol gouden versierselen, kreeg
een beroerte van boosheid, rolde naar hem
toe en siste: 'Hoe krijg je het in je kop?'. Het
antwoord van Remijn, nog onnozeler kijkend
dan voorheen: 'Er is toch zoveel vuulte op
de Markt, meneer'. Waarop hij bedaard zijn
karretje al ratelend terug duwde naar het
stadhuis.
Op slinkse wijze wist de krant de pers
zuivering na de oorlog te ontduiken. Het
'besmette' Dagblad van Noord-Brabant en
Zeeland werd omgedoopt in De Stem, de
naam van het illegale katholieke blad dat
vanaf 1942 was verschenen. Karhof keerde
terug als rayonredacteur en richtte zich in
zijn artikelen steeds meer op het Zeeuwse
verleden. Na zijn pensionering in 1959
verhuisde hij naar Breda. In 1975 overleed
Karhof op 80-jarige leeftijd.
Ik heb het mooi uitgevoerde boek met
plezier gelezen, met name de hoofdstuk
ken over de oorlogsjaren, en ook al springt
de schrijver geregeld van de hak op de
tak en is de literatuurlijst op zijn zachtst
gezegd tamelijk eclectisch, het werk leest
als een roman. Wie geïnteresseerd is in de
geschiedenis van de journalistiek en inzage
wil krijgen in de werkwijze van vroegere
verslaggevers is het vlot geschreven werk
van De Schipper een aanrader.
Albert L. Kort
h6Hr
HÜRH
49
