andere verzetsmensen zonder enige vorm van
proces gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte.
Als een soort extra straf zijn de slachtoffers
daar anoniem begraven. Voor de nabestaan
den was het een hard gelag dat hun omge
komen familieleden niet konden worden
teruggevonden.
Na de capitulatie in mei 1945 werd een begin
gemaakt met het openen van de graven van
de gefusilleerden op de Waalsdorpervlakte.
Hiervoor werden kopstukken van de NSB
en Duitse militairen van de Grüne Polizei
ingezet. Op aanwijzing van de voormalige
Duitse gevangeniscommandant en onder
leiding van de patholoog-anatoom dr. J.P.L.
Hulst werden de lichamen opgegraven.
Omdat er bij de meesten geen papieren,
ringen of andere herkenningstekenen werden
aangetroffen, werden de lichamen her
begraven op de Algemene Begraafplaats in
Den Haag en op de begraafplaats Rusthof te
Leusden, weer zonder dat duidelijk was om
welke personen het ging.
DNA-match
In 2012 heeft de identificatiedienst een aantal
niet-geïdentificeerde slachtoffers opgegraven
omdat het inmiddels mogelijk was geworden
om aan de hand van DNA vast te stellen wie
de onbekende persoon was. Omdat men het
vermoeden had dat Nicolaas Corstanje één
van de onbekenden was, werd contact gezocht
met nog levende familieleden. Begin 2013
werd wangslijm afgenomen bij een zuster van
Nico en al snel was de match met het DNA-
profiel van een der onbekenden een feit. Na
69 jaar was Nico Corstanje eindelijk terugge
vonden. Zijn stoffelijke resten zijn herbegra
ven op het Ereveld in Loenen bij Apeldoorn.
Op 12 april 2013 werd, tijdens een officiële
plechtigheid, in het bijzijn van vier zussen
van de omgekomen verzetsstrijder, een graf
steen onthuld, waarna de familie eindelijk
afscheid kon nemen van hun broer.
De vraag dringt zich op waarom er in Goes
geen straat of plein is vernoemd naar Nico
Corstanje, terwijl we in Goes-Oost wel een
P.C. Quantstraat, een J.D. van Mellestraat,
een M.D. de Grootstraat, een De Graaffstraat
en een Jacob Klaaijsenstraat kennen.
Duvekot, de oude werkgever van Corstanje,
had in 1947 namelijk aan de gemeente
Afb. 3. Herbegrafenis van Nico Corstanje op
de erebegraafplaats in Loenen.
voorgesteld om een straat naar hem te
vernoemen. Echter, toen de gemeente hiervoor
formeel toestemming vroeg aan zijn ouders,
reageerden zij afwijzend.
Nico had zijn plicht gedaan en dat was voor
hen voldoende. En zo verdween de naam
van deze verzetsman langzaamaan uit het
collectieve geheugen van de Goesenaren, en
treffen we tussen de straten die vernoemd
zijn naar de Goese verzetsstrijders opeens
de Marijkestraat (genoemd naar prinses
Marijke, later Christina geheten).
In augustus 2019 heeft Heemkundige Kring
De Bevelanden aan het college van Goes
gevraagd om de naam Corstanje alsnog te
verbinden aan een straat in Goes.
Zijn jongste zus (nu 85), die nog in Goes
woont, heeft verklaard hier geen probleem
mee te hebben. Als delen van Goes-Oost
straks worden gerenoveerd, kan dat een
mooi moment zijn om (nieuwe) straten in het
stadsdeel te vernoemen naar verzetstrijders
en dus ook één naar Nico Corstanje. In het in
2019 verschenen boek Breekbare Helden van
Carla Rus zijn nog meer namen van Goese
verzetsmensen te vinden die voor vernoeming
in aanmerking kunnen komen.
Een in een aantal opzichten afwijkende versie
van dit artikel, door Johan Boogaard, stond
in de Spuije, aflevering 94, 2015. Op dit
moment wordt binnen de familie Corstanje
gezocht naar meer gegevens over Nico. Als dit
aanvullende informatie oplevert, komen we
hier in De Spuije op terug.
30
