Afb. 6. Mannen aan het werk voor de Arbeitseinsatz. (Bundesarchiv, Bild 101I-134-0768-06
Knobloch, Ludwig CC-BY-SA 3.0.)
Tenslotte stopte dat, om half vier in de
nacht. De volgende morgen kwam een zuster
zeggen dat heel Noord-West-Duitsland
gecapituleerd had.
Alles werd nu anders: Vanaf de eerste dag
der Amerikaanse bezetting van ons gebied
is ons verblijf in Duitsland werkelijk een
feest geworden. We sliepen, aten, dronken
en rookten. We kregen nu iedere dag vijf ons
brood, tachtig gram boter, verder veel vlees,
koffie met slagroom, tweemaal per dag warm
eten, bestaande uit een grote kom soep of
rijstpap en dan veel magretti of macaroni
met veel vlees ik had mijn riem niet meer
nodig.
De bakkers van Wilhelmshaven mochten
de eerste vier dagen na de bevrijding geen
brood meer leveren aan Duitsers. Alles was
bestemd voor de werkers uit de kampen, om
weer aan te sterken. Ook werd vee gevor
derd van de boeren in de omgeving om ze te
slachten en het vlees uit te delen.
En er werd gefeest: Des nachts waren
de cantine's doorlopend geopend; er
werd gedanst door Poolse militairen met
Nederlandse en Belgische meisjes, dronken
soldaten losten schoten; het was de hele
nacht een herrie.
Kees van de Vrie had nu ook de gelegenheid
om de omgeving van Sande te verkennen
en hij was getroffen door de schoonheid van
de streek, begin mei: malse groene weiden,
bloeiende meidoorns, bloeiende seringen en
in bloei staande koolzaadvelden. Het was,
alsof we ineens nieuwe mensen waren; volop
eten, goed drinken en verder een lui leven
Naar Nederland!
Op maandag 14 mei vertrokken alle
Nederlanders naar huis.
De Fransen en de Belgen waren al weg en
de Italianen moesten nog een maand blijven.
De Nederlanders werden met vrachtwagens
vervoerd die gedeeltelijk overkapt waren.
De route liep langs Bad Zwischenahn, waar
aan de verwoestingen te zien was dat er
zwaar gevochten was om het vliegveld. Na
twee uur rijden werd gestopt in een klein
dorp waar ze de nacht doorbrachten in een
beschadigd kerkgebouw.
