-11- Ick hebber een gevelt, die rooven, stelen, stroopen, En moorden hadt gepleeght, hadd' icket niet belet; Waer wasser oyt een swaert op soo een maeght gewet? Hoe! sal ick blijven staen, en geven my gevangen? En werden opgeknoopt daer desen dief moet hangen? Of voor het alderminst, sal ick te rechte gaen En pleyten op myn hals die niet en heeft misdaen? Sal ick in vreese zijn van noch te zijn verwesen Van rechters die misschien niet veel en zijn belesen? Wien desen kan bekent of wel een dienaer zijn? Heer, geeft my raet en daet, en stelt my buyten pijn! Gods heeft de maeght verhoort. Haer sinnen zijn gesegen, En heeft na 't leste woort de beste vondt gekregen. Sy denckt, de Borger-Heer, die ick heb wel gedient, Die my de meester is, en boven dat een vrient, Sal seggen wat ick doe. De maeght, met bloote voeten, En in haer hemd alleen, gaet haren Heer begroeten, En treedt in sijn vertreck; Mijn Heer, seght sy, mijn Heer, Wat straf heeft een verdient die dieven leyt ter neer, Te weten, dieven, die by nachte door-gebroken Gaen rooven onsen schat gewapent met haer poken Of ander zijd-geweer? (want dit had desen guyt) Die stoot men, sprack de Heer, met eeren in haer huyt. Soo ben ick vry, sey sy; en die ick heb verslagen Heeft straffe na verdienst van mijnder handt gedragen. Hoe! raest ghy? seght de man. Neen sey se, 't is ge schiet. En, Heere, soo 't u lust, kom siet, ick jocket niet. Terwyl hy licht ontsteeckt en blaest met volle kaken, Hebb' ick uyt volle macht hem stock-visch leeren smaken, En op den beek gelapt een brandt-hout uytte ton Soo dick dat ick hetnaeu met handen grijpen kon. In jaffa leyt hy nu, en sal ons niet berooven. De man die is de meyt gehouwen te gelooven Dewijlse reden geeft, hy springht ten beddeb uyt, En vindt de saeck gestelt gelijckse was beduyt; Hij prijst de kloecke daet, en looft haer vry te spreken, En daer med' is hy weer in syn vertreck geweken, Maer sluyt de deure toe, uyt vreese dat de geest Van die daer neder lagh noch spelen mocht de beest. Sy niet een sier gemoeyt, sluyt datter was ontsloten, En denckt niet aen het bloet dat by haer was vergoten,

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1975 | | pagina 11