- 185 -
Niet
al
te
zoet, niet al te zuur,
Niet
al
te
zacht, niet al te stuur,
Niet
al
te
schuw, niet al te boud,
Niet
al
te
laf, niet al te zout,
Niet
al
te
wijs, niet al te gek,
Niet
al
te
rijf, niet al te vrek,
Niet
al
te
loen, niet al te gauw,
Niet
al
te
kloek, niet al te flauw,
Niet
al
te
ras, niet al te traag,
Niet
al
te
preuts, niet al te laag,
Niet
al
te
scheef, niet al te fraai,
Niet
al
te
mals, niet al te taai,
Niet
al
te
heus, niet al te plomp,
Niet
al
te
teer, niet al te lomp,
Niet
al
te
kort, niet al te lank,
Niet
al
te
dik, niet al te rank,
Niet
al
te
vast, niet al te broos,
Niet
al
te
slecht, niet al te loos,
Niet
al
te
kaal, niet al te bont,
Niet
al
te
slim, niet al te rond,
Niet
al
te
schaars, niet al te mild,
Niet
al
te
tam, niet al te wild,
Niet
al
te
schraal, niet al te vet,
Niet
al
te
vuil, niet al te net,
Niet
al
te
droef, niet al te blij,
Niet
al
te
bloo, niet al te vrij,
Niet
al
te
glad, niet al te stram,
Niet
al
te
rap, niet al te lam,
Niet
al
te
loom, niet al te fel,
Ni et
al
te
traag, niet al te snel,
Niet
al
te
mal, niet al te vroed,
Niet
al
te
kwaad, niet al te goed,
Niet
al
te
slap, niet al te serp,
Niet
al
te
bot, niet al te scherp.
De Parnas
dichters uit de zeventiende
op dit soort kunststukjes. Huygens demonstreerde zijn ta
lent met zijn een- en twee-lettergrepige verzen 'Klachten'
uit 1622 en 'Snicken' en 'Aen I. vander Burgh' uit 1625.
Ook Hooft en Vondel bedienen zich van de herhaling als
stijlmiddel. Cats komt in de Spiegel nog eens voor de dag
met een- en meerlettergrepige spreukreeksen.
Beknopte formuleringen vinden we vooral in kernachtige
definities in de proza-inleidingen en uiteraard in de citaten
