- 296 - De houten vlasschuren van Dreischor geven een flauwe indruk hoe vele middeleeuwse steden er uit hebben gezien. Het bezwaar van de grote brandbaarheid deed zich in de ste den meer voelen dan in de dorpen en meermalen zijn grote stadswijken of zelfs hele steden door brand verwoest. Het spreekt vanzelf dat de overheid maatregelen tegen dit euvel trachtte te nemen o.a. door bij herbouw of verbouwing het gebruik van steen verplicht te stellen. Hierdoor zijn houtbouw en vakwerk uiterst zeldzaam geworden. Zierikzee heeft nog altijd in het Vrije een weinig opvallend maar mooi voorbeeld van vakwerk, terwijl de laatste houten gevel van Middelburg gedegradeerd is tot museumstuk. In Veere zijn nog enkele houten achtergevels te zien. Bij het skelet van houten balken werden sommige openingen, om het licht door te laten, niet opgevuld en hieruit ont stond dus vanzelf het kruiskozijn. In de onderste openingen werden houten luiken aangebracht, die bij slecht weer ge sloten bleven. Bovenin vulde men de vakken aanvankelijk op met varkensblazen, geolied linnen of geolied perkament. Bij toename van de welvaart kwamen hiervoor glazen ruiten in de plaats, aanvankelijk samengesteld uit kleine stukken glas, onderling verbonden door loden strippen. Tot de 18e eeuw was dit glas altijd enigszins groenachtig getint. Bij voorkeur gebruikte men de ronde schijfjes, die overbleven bij het maken van grotere glasplaten en deze werden naar hun vorm flessenbodems genoemd. Het Antwerpense Vleeshuis en het Gravensteen in Gent heb ben dergelijke flessenbodems nog in hun ruiten. Als men thans om praktische redenen ook in de onderste ven steropeningen glas wil aanbrengen, kan men beter geen glas in lood toepassen, maar gewoon vensterglas, waardoor het oorspronkelijk effekt het meest benaderd wordt. Bij de pakhuizen in de Meelstraat is de oorspronkelijke toepassing van alleen houten luikjes gehandhaafd. Het bezwaar van de grote brandbaarheid gold in wel zeer sterke mate voor het riet- of strodak. Al heel spoedig zijn dan ook veiligheidsvoorschriften gegeven. En zo moest men dergelijke daken beschermen met een laag gebeerde klei, d.w.z. klei waardoor een zekere hoeveelheid koemest ge mengd was. Eerder dan de houtbouw is het rieten dak verdwenen en ver vangen door dakpannen. De eerste dakpannen zijn in ons

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 1979 | | pagina 8