- 345 -
KORTE BESCHRIJVING VAN HET KASTEEL AMMERSOYEN
Daar vele leden van onze vereniging tijdens de laatste ex
cursie het kasteel Ammersoyen bezochten is een beschrijving
daarvan hier op zijn plaats.
De oudste bronnen die melding maken van het kasteel Ammer
soyen dateren van omstreeks 1280. Niet geheel zeker is of
dat kasteel precies op dezelfde plaats heeft gestaan als
het huidige. Na enige wisselingen van eigenaar ging het
kasteel over in handen van de hertogen van Gelre (14e eeuw)
en daarna in die van het geslacht van Broekhuisen, dat in
de Gelderse geschiedenis een grote rol heeft gespeeld.
Op het eind van de 15e eeuw kwam het slot in bezit van het
geslacht Van Arkel. In 1590 werd het door brand verwoest,
waarbij de toenmalige bezitter, George van Arkel in de vlam
men omkwam
In zijn huidige vorm dateert het kasteel van na de restau
ratie, van dat jaar. De uiterlijke vorm, en met name de
vier hoektorens, bleven bewaard.
Na de 17e eeuw ging het kasteel in bezit van verscheidene
andere geslachten over, die het in het algemeen niet zelf
meer bewoonden. In 1876 werd het kasteel verkocht en in ge
bruik genomen als nonnenklooster. Bij die gelegenheid werd
de slotgracht gedempt. Bij de laatste restauratie is deze
gelukkig weer opengelegd, wat het aspect zeer ten goede
komt. Deze gracht was oorspronkelijk een rivierarm en het
slot lag dan in de uiterwaard, de ooi, waaraan het zijn
naam ontleent.
Tijdens de laatste oorlog werd het kasteel zwaar geschonden
en door de bewoners verlaten. Na enige wisselende en weinig
passende bestemmingen werd in 1959 restauratie ter hand ge
nomen. Het voornaamste gedeelte is teruggebracht in de toe
stand van vóór 1590. Voor het overige is de toestand van de
18e eeuw, terwijl een deel voor representatieve doeleinden
in gebruik is bij de gemeente.
In wat vermoedelijk de keuken is geweest zijn een schouw
en een waterput teruggevonden. In de zuidoostelijke toren
bevindt zich onder andere een schilderij van de ruïne van
de door de troepen van Lodewijk XIV verwoeste dorpskerk.
Het kasteel zelf bleef gespaard dankzij de persoonlijke re
laties van één der bewoonsters met een Franse officier.
De toren correspondeert met het vrouwenverblijf, de kemena-