- 232 -
Versailles, dat hij tijdens zijn verblijf in Frankrijk
goed had leren kennen.
In 1686 was het slot klaar. Het land, waarop zijn lust
oord stond, was zo groot, dat alleen de oprijlaan zes
kilometer lang was. Er werden grote feesten gegeven en
er logeerden vele diplomaten en leden van de hoge adel.
Toen Willem III stierf raakte Willem Adriaan zijn lucra
tieve baan in Zeeland kwijt en de financiële zorgen be
gonnen opnieuw. Enige jaren daarna stierf hij en liet aan
zijn zoon Lodewijk Adriaan wel een mooi slot, maar ook
veel schulden na. Nadat ook Lodewijk overleden was wilde
diens erfgenaam, ook weer een Willem Adriaan, de heerlijk
heid zo snel mogelijk verkopen om uit de geldzorgen te
komen. Na enige jaren lukte het: een schatrijke Amster
damse ijzerhandelaar werd de gelukkige bezitter.
Daarna veranderde er veel. De grote feesten en jachtpar
tijen waren verleden tijd. De Amsterdamse zakenman, Cor
nells Schellinger, was lid van de Evangelische Broeder
gemeente en aan deze groep, die ergens een veilig onder
komen zocht, stelde Schellinger zijn landerijen beschik
baar. Er werden huizen gebouwd voor geloofsgenoten. Omdat
het gebied een vrije heerlijkheid was, waren de Herrnhut-
ters hier veilig voor geloofsvervolging.
Na 1798, toen er volledige godsdienstvrijheid kwam, werd
het slot verkocht. Het onderhoud werd te duur.
Het wisselde vele malen van eigenaar, totdat uiteindelijk
in 1935 de gemeente Zeist het slot in bezit kreeg.
Na de laatste wereldoorlog, gedurende welke het gebouw
door brand zwaar beschadigd werd, begon de gemeente Zeist
plannen te maken voor de restauratie. In 1960 heeft men
het werk ter hand genomen en negen jaar later werd het
gerenoveerde slot door Prins Claus officieel heropend.
De twee uren, die bestemd waren voor het bezoek aan het
slot, waren nauwelijks voldoende voor de uitstekende gids,
die de rondleiding verzorgde. Vooral de barokke spiegel
zaal met het enorme tapijt en de (overigens moderne) lam
pen trokken veel belangstelling, evenals de antichambre
met het 300 jaar oude lederen behang en het koepelplafond,
dat geen echte koepel is, maar een geschilderd plat vlak.
Ook interessant is de "marmeren" kamer, een typisch pro-
dukt uit de tijd van het illusionisme. Het enige echte
